หวานเอยหวานรสภาษาวรรณศิลป์ ปลอบประโลมรินจิตวิญญาณผ่านสมัย สัมผัสคำสัมผัสความสัมผัสใจ วิเวกไหวในห้วงสุนทรีย์ที่งามงด แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
26 มิถุนายน 2555 13:30 น. - comment id 1236850
จงทราบความตามจริงทุกสิ่งสิ้น อย่านึกนินทาแกล้งแหนงไฉน นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ จึงร่ำไรเรื่องร้างเล่นบ้างเอยฯ กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "นิราศภูเขาทอง" ขอคาราวะร่วม...
26 มิถุนายน 2555 14:33 น. - comment id 1236864
อันคดอื่นหมื่นคดกำหนดแน่ เว้นเสียแต่ใจมนุษย์สุดกำหนด ทั้งลวงล่องงอเขี้ยวทั้งเลี้ยวลด ถึงคลองคดก็ยังไม่เหมือนใจคน กลอนนิราศ เมืองเพชร ของท่านสุนทรภู่ครับ สบายดีนะครับ
27 มิถุนายน 2555 11:44 น. - comment id 1236975
ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม ให้ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน แต่ต้องตาพาใจอาลัยวอน สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน* (จากนิราศวัดเจ้าฟ้า) แม่จิตรสบายดีนะครับ