ในบาทรส สกุณา มายาภาพ จะซึมซาบผ่านคำลำนำหวาน แห่งม่านแพรวิจิตรพิสดาร อลังการฉ้อฉลเพียงตนเดียว แหล่ะว้างเวิ้งนที สีทันดร ประโลมคำอนาทรอ่อนเฉลียว มาจะร้างแรมไพรในใบเรียว อันคว้างบิ่นบิดเบี้ยวใต้เรียวฟ้า ไม่มีใครสักคนจะค้นพบ หนึ่งใบไม้ร่วงซบรบเร้าหล้า จนกร่อนกาลล่วงลุสกุณา หยาดสู่ดินบินหลามาคว้าไป เจือหยดป่นหยาดดาษลมฝน แพรใบเกลื่อนกล่นท้นน้ำใส เพียงลมคลื่นหวนทวนก้านใบ ก็ผะผ่าวไข้ใจทั้งใบบาง ด้วยคือหนึ่งรุ้งมณีที่รินโศก หนาววิโยคโยนคลอนตอนฟ้าสาง จนหม่นไหม้เปลวคำเข้าอำพราง ว่าสุดทางสิ้นหนเพียงตนเดียว แม้เจ็บกายปวดร้าวจนหนาวเหน็บ ก็จะเก็บช้ำหมองไม่ข้องเกี่ยว ลุโทษฑัณสมค่าสุดยาเยียว โดยเปล่าเปลี่ยวแด่ชีวิตอนิจจา!
ปาริตา 18 พ.ค. 2555 20:59 น. - ID 144572 
1027
2
0
19 พฤษภาคม 2555 10:15 น. - comment id 1234038
สวัสดีครับ....ฟังเย็นใจมากเลยครับ
19 พฤษภาคม 2555 11:46 น. - comment id 1234123
20 พฤษภาคม 2555 13:02 น. - comment id 1234203
งามคำ จังเรย
21 พฤษภาคม 2555 00:19 น. - comment id 1234237
ไพเราะครับ
25 พฤษภาคม 2555 03:37 น. - comment id 1234636
ชื่นชมครับ
28 กรกฎาคม 2555 13:31 น. - comment id 1240477
ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
