กลอนนั้นงามท่ามอารมณ์ผสมหนาว สุมใจร้าวให้หลงลอยละห้อยหา ตาพร่ามัวหลบเร้น...ซ่อนเย็นชา คอยเบือนหน้าหลบสุนทรีย์ที่ล่อลวง ใจเจ้าเอยเลยล่วงสู่บ่วงเศร้า ซ่อนแม้เงาข้างกายคล้ายแหนหวง รอยอารมณ์ปลิวคว้างร่างกลุงกลวง เสมือนดวง...จรไกลไร้อาวรณ์ เพียงพบร่างหนึ่งอยู่คู่กาลเก่า เพียรคอยเฝ้าเสน่หาเหมือนคราก่อน ครั้งเคยหวานซ่านซ่าหน้าบทกลอน วันคืนย้อนมาได้ไหมใคร่ปุจฉา.? ....แบบว่า
27 ธันวาคม 2554 08:22 น. - comment id 1219002
ยินดีต้อนรับครับ ท่าน อิอิอิ
27 ธันวาคม 2554 20:02 น. - comment id 1219047
หายไปนานนี่ไปรักษาใจหรือนี่ อิอิ
28 ธันวาคม 2554 09:12 น. - comment id 1219087
สบายดีนะครับ..คุณกิ่งโศก
28 ธันวาคม 2554 09:13 น. - comment id 1219088
คุณยาแก้ปวด ...จะใช้ยาที่ใหนรักษาดีหละ