๐ ระเด่น ๐ ๐ นุชนาถนวลอนงค์บรรจงลักษณ์ งามเพ็ญพักตร์อุทานประสานศิลป์ พิศภาพเขียนหลายหลากมากศิลปิน ยามยลจินต์หลงเพ้อละเมอไป ๐ ไฉนงามนักเพียงแลแม้เหลือบมอง เงาเส้นทองภาพลายคล้ายสดใส เปล่งสีสรรกลมกลืนชื่นห้วงใน สร้างภาพไว้สัตว์ป่านานาพันธุ์ ๐ มวลกินรีรำยรำงามระหงส์ พฤกษ์ไพรพงหิมพานต์นั้นเสกสรร มองวานรโหนยอดไม้โลมพรรณ เทพคนธรรพ์บรรเลงเพลงดนตรี ๐ กรินทร์เปล่งสีหนาทประกาศก้อง เสียงรับร้องสีหราชวผ่านคชสีห์ พญาลอเริงเร้าคล้ายเคล้าไมตรี ล้วนเปรมปรีดิ์มัคคลีผลยลกาล ๐ ยามเพ่งพิศจิตกวัดจัดเกษมศรี ผ่านห้วงฤดีอนงค์บรรจงประสาน เทพยดาต่างเคล้าชมบ่มดวงมาลย์ ภายในผ่านสุรีย์แสงแห่งภาพงาม ๐ ยิ่งยามยลป่นห้วงดวงใจเพ้อ ให้ละเมอความหลังครั้งถูกหยาม ความทุกข์ยากข้นแค้นแสนประนาม เปรียบไฟลามภายในให้ช้ำใจ ๐ อันความรักยิ่งแล้วใยแคล้วจาก ยามถูกพรากเปล่งปลั่งดุจดังไสว ระเด่นดวงห้วงลึกตรึกทรวงใน ป่วนคล้ายไว้ปราณีตกรีดดวงมาน ๐ หวนรำลึกตรึกภาพฉาบสิ่งไว้ แสนวิไลดุจนางสร้างประสาน ล้วนนวลนางแหวกว่ายในสายธาร เหลือบยลผ่านฝันสล้างกระจ่างหทัย. ๐ แก้วประเสริฐ.๐
17 ธันวาคม 2554 16:55 น. - comment id 1218195
สวัสดีค่ะครู ที่บ้านครูน้ำแห้งหมดหรือยังคะ ขอให้ครูสุขภาพแข็งแรง ปลอดภัยทุกประการ มีความสุขมากๆค่ะ
18 ธันวาคม 2554 17:46 น. - comment id 1218265
คุณ อนงค์นาง ครูกลับบ้านแล้วจ้า เหมือนกับสภาพทุลัก ทุเลจริงๆ ต้องจัดการบ้านจนหลังเคล็ดขัดยอก นี่ค่อยยังชั่ว ทายาน้ำจีนที่มาจากฮ่องกงลูกเขา ไปเที่ยวเลยซื้อมาฝาก งานเขียนก็เรื่อยๆเปื่อยๆ แหละนะ รักศิษย์เรามากเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
18 ธันวาคม 2554 19:55 น. - comment id 1218268
ยังไงครู ต้องอดทนนะครับ ไม่นานอะไรๆคงผ่านไปด้วยดี เป็นห่วงครูนะครับ
18 ธันวาคม 2554 21:10 น. - comment id 1218273
สวัสดีค่ะ ทำใจให้สนุกกับการเก็บของนะคะ... สุขภาพใจสำคัญที่สุด...
19 ธันวาคม 2554 00:02 น. - comment id 1218281
ธรรมชาติผาดพิศผ่านจิตปรุง ภาพที่เห็นเหบิงยุ่งท่ามเครือเถา สรรพสัตว์น้อยใหญ่ในร่มเงา ล้วนปลุกเร้าอารมณ์เข้าบ่มครอง มฤคาเคียงคู่คชสีห์ ค่างชนีสมสู่กระทิงท่อง พญาลอขี่เม่นเห็นขนพอง เต่าในหนองปล้ำปลาน่าแปลกใจ อิอิ ภาพวาด หรืองานแกะสลักหรือปูนปั้น แต่โบราณ บางครั้งซ่อนอารมณ์ขันไว้ในชิ้นงาน อย่างที่นึกไม่ถึงเกินคาดหมายเลยทีเดียว
19 ธันวาคม 2554 09:32 น. - comment id 1218286
สวัสดีค่ะ คุณครู อาจ..มองดูสวยใสใร้จริต จมูกนิดปากหน่อยถ้อยคำหวาน ยามยิ้มแย้มแก้มใสหาใดปาน แม้น้ำตาล..พาลหมด..รสชาดมัน ภาพพจน์เหมือนนางฟ้าเข้ามาสวม แต่อย่าหลวมตัวรักจักเป็นหมัน เพราะรูปจริงสิ่งแท้เธอแค่ควัน เหมือนหลับฝันลืมตา..คว้าแค่เงา คิดถึงค่ะ เจมิไน
19 ธันวาคม 2554 11:20 น. - comment id 1218288
สวัสดีค่ะครู.... ที่บ้านแกง น้ำลดแล้วค่ะ....ครูสบายดีไหมคะ..
19 ธันวาคม 2554 12:25 น. - comment id 1218297
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ รักษาสุขภาพนะคะ
20 ธันวาคม 2554 12:24 น. - comment id 1218357
คุณ กิ่งโศก สวัสดีจ้าศิษย์รักยิ่ง ครูนะสู้อยู่แล้วแต่ ร่างกายซิไม่อำนวย ตอนนี้กลับบ้านแล้วน้ำลด แต่ต้องคอยพยุงระบายน้ำไว้ มิฉะนั้นจะขึ้นอีกจ้า ขอบใจที่ห่วงใยเสมอ รักมากเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 06:14 น. - comment id 1218366
ขอมาพักอ่านกลอนตอนฟ้าสาง สวัสดีค่ะ
20 ธันวาคม 2554 07:19 น. - comment id 1218378
20 ธันวาคม 2554 12:27 น. - comment id 1218417
คุณ ทางแสงดาว สวัสดีครับคุณหญิง ผมเองก็ทำใจแต่ต้อง ค่อยๆเป็นค่อยๆไป สภาพร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ เป็นเหตุ ทีละเล็กละน้อย ของเสียหายมากมาย นัก เขาว่าปีหน้าจะมากกว่านี้อีกจึงไม่อยากจะ ทำหรือซื้ออะไรมากไปกว่านี้แล้วจ้า รักคุณหญิง มากเสมอๆจ้า แกวประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 12:31 น. - comment id 1218419
คุณ ฤกษ์(รูปหล่อ) เป็นงานเขียนที่งดงามมาก แต่ผมเองจิตใจ หดหู่เมื่อกลับมาบ้าน ถึงแม้นว่าที่อยู่ชั่วคราวนั้น แสนจะสุขสบายยิ่งนัก แต่สู้บ้านเราไม่ได้หรอก ผมไม่ได้พักที่ทางการจัดสรรไว้ พักที่บริษัทของ ลูกเขา ปีหน้าข่าวว่าจะมามากกว่านี้่อีกก็คงใจ จะแย่อีกแล้วล่ะ เฮ่อปล่อยมันไปขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 12:35 น. - comment id 1218420
คุณ Gemini58 ศิษย์เรา งานที่เขียนมาให้นะช่างงดงาม นับว่าก้าวหน้าขึ้นไปอย่างมากมาย ล้ำลึกยิ่ง ขอให้รักษาไว้ให้ดีๆนะ หมั่นเพียร ครูเองไม่ได้ติดต่อใครๆคิดถึงอยู่เสมอ ตอน แรกนึกว่าลืมครูไปเสียแล้ว แต่ช่างเถอะเราเป็น ผู้แนะนำสอนสั่งจะเอาอะไรอีกล่ะ เห็นงานแล้ว ก็ให้ชื่นใจนัก รักศิษย์เรามากเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 12:38 น. - comment id 1218423
คุณ แกงฯ สวัสดีจ้าศิษย์รักยิ่ง ที่บ้านก็ลดแล้วเข้ามา อยู่ไม่กี่วันนี้เองแหละ แต่เขาก็คอยพยุงสูบน้ำไว้ สม่ำเสมอจ้า ระยะนี้สุขภาพครูไม่ดีนักไหนๆมา เจอเหตุการณ์เช่นนี้อีก ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย ต้องทานยาแก้ปวดเสมอ กลัวจะเป็นโรคตับไต จริงๆ แต่ทำไงได้ล่ะ รักศิษย์เรามากเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 12:41 น. - comment id 1218424
คุณ แมงกุ๊ดจี่ สวัสดีจ้าคนสวย สุขภาพผมตอนนี้แย่กว่า เดิมไปเสียอีก พึ่งเข้าบ้านได้ไม่กี่วันนี้ต้องชำระ สะสางสิ่งต่างๆ ยังไม่เสร็จเลยค่้อยๆเป็นไป ตาม อัตภาพของตัวเรา ยิ่งสุขภาพอ่อนแอด้วยแล้วยิ่ง ไม่อาจจะเป็นเหมือนคนอื่นได้หรอกจ้า ขอบคุณ มะกรูดคนสวยมากๆจ้า รักมากเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 12:43 น. - comment id 1218425
คุณ คนเดินทาง สวัสดีครับ บ้านน้อยหลังนี้เชิญพักผ่อนทาน น้ำชาตามสบายเถอะครับ ขอบคุณมากๆครับ แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 12:47 น. - comment id 1218426
คุณ พจนาฯ ขอบใจมากจ้า อย่างไรก็แวะมาเยี่ยมด้วย นะ เพราะตอนนี้ไม่มีเวลามากนักเรื่องสะสางงาน ทางบ้าน ยังไม่เีรียบร้อยเลยทำวันละนิดละหน่อย เท่านั้น แก่แล้วแค่สองคนก็แบบนี้แหละของใหญ่ ก็จ้างเขายกไปทิ้ง จิปาถะทำเองป่านนี้ยังไม่ เรียบร้อยเลยล่ะ รักมากเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 16:03 น. - comment id 1218453
........... รักษาสุขภาพกาย และสุขภาพใจด้วยนะจ๊ะครู ...............
20 ธันวาคม 2554 16:53 น. - comment id 1218476
คุณ ดิน ศิษย์รักเราทุกอย่างเป็นไปตามกาลวาระ เมื่อเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป เป็นธรรมแห่ง กาลเวลา จิต เจตสิก ใจ รวมเป็นหนึ่งย่อมเอา ตัวรอด ครูก็คิดเช่นนี้ ขอสุขจงมีแด่ศิษย์เรา ทุกประการ รักมากเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2554 18:06 น. - comment id 1218485
เข้ามาซึมซับงานมาสเตอร์พีซระดับ classic ครับครู
21 ธันวาคม 2554 12:41 น. - comment id 1218564
คุณ สีเมจิก ศิษย์เอ๋ยครูเองค้นพบว่าการเล่นนั้นมีหลาก หลายรูปแบบ แต่สุดท้ายไม่พ้นสองแบบคือ การเล่นกลอนแปด กับ โคลง ส่วนอื่นๆนั้นจะ มาจากกลอนแปดเกือบทั้งสิ้นไม่ว่ากลอนใดๆ ทั้งสิ้น ครูเองครั้นรู้แล้วจึงหันมาเล่นสองแบบ เพียงแต่ตามกรอบแห่งฉันทลักษณ์ไว้เท่านั้น นี่คือการเล่นกลอนของไทยเรานั่นเอง ส่วนกลอนของจีน หรือของฝรั่งนั้นจะมีส่วน ที่คล้ายคลึงกันมาก คือไม่มีกรอบแบบแผน เป็นการบรรยายธรรมชาติเสียมากกว่าเพียง แต่เน้นสำเนียงไว้เท่านั้นเอง คึือการขึ้นต้น กับการลงท้ายให้เกิดความนุ่มนวลไพเราะ ไม่คำนึงใดๆทั้งสิ้น เช่น เบื้องแห่งขุนเขาอันหนักหน่วงล้วนถ่ืวง ด้วยความรักดั่งจอกแหนที่ล่องลอยไปใน สารน้ำอันเชี่ยวกราก หากรู้จักจะโน้มน้าว ซึ้งไกลโพน. เป็นต้น ซึ่งไม่มีรูปแบบแต่ เป็นการบรรยายเสียงสุดท้ายจะออกเสียง ในทางสูงไว้ฉะนี้แล ดั่งเช่นผู้รู้คนหนึ่งนับเป็นกวีก็ได้เพราะ ได้รับการยกย่อง อยู่ที่เชียงใหม่ครูจำชื่อ ไม่ได้แล้ว นำมาใช้แต่ยังติดในรูปแบบ กลอนไทยนั่นเอง เรียกว่า " กลอนเปล่า" ต่อมาครูแอนตี้มากจึงได้ห่างหายไป จากกลอนไทย เมื่อก่อนนั้นเล่นกันมาก พอครูมาเล่นแอนตี้กลอนเปล่าจึงหาย ไปนั่นเอง รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.