ศันสนีย อภิวาท

สุนทรวิทย์

วันทนีย์  ชุลีกร         	         	 
   กราบบิดร  บวรมารดา
   วทัญญู  ผู้เมตตา                     			 
   กรุณา  และปรานี
	
          ชนใด  ไหนหยิบยก           			 
   พ่ายชนก  นนทลี
   สัมปทา  เอื้ออารี                   			
   ชุบอินทรีย์  ลูกนี้มา
	 
         ครรภ์แก่  แม่เหน็ดเหนื่อย			
    เคลื่อนไหวเฉื่อย  เมื่อยกายา
   ห่วงสายเลือด  เหือดอุรา			 
   เกรงโรคา  รักษากาย
	  
        เจ็บคลอด  แทบมอดม้วย         			 
   ร้องเรียกช่วย  สิ้นขวยอาย
   ยินอุแว้  แม่ค่อยคลาย              			 
   ทุกข์สลาย  หายฉับพลัน  
	 
         นมแม่  แต่ละหยด                   		 	
   เลี้ยงอุรส  เรียงลดหลั่น
    กี่คน  ปรนแบ่งปัน                   			
    พร้อมกางกั้น  อันตราย
	
          วัยเยาว์  เฝ้าพันผูก			
    ป้องกันลูก  ถูกระคาย
    สอนสั่ง  ทั้งหญิงชาย		         	 
    สู่จุดหมาย  ให้รุจี
	
         น้ำใจ  ไท้มหา	 		 
    ฉ่ำเย็นกว่า  ชลธี
    ศุภ  เหนือมณี			 
    ไร้ราคี  เป็นศรีวงศ์
	 
         พิภพ  บรรจบฟ้า               			
    พ่ายบิดา  มาตุรงค์
    ศศิ  สุริยง                   			
    อานิสงส์  คงมิปาน
	 
          อาทร  ตอนท่านอยู่             			 
    กตัญญู  คุณูปการ
    ปรนนิบัติ  จัดสำราญ                     			
    มอบสุขศานต์  นานทวี
	 
         วันใด  ไร้แม่,พ่อ        			
    อยากพะนอ  ก็ไม่มี
    เร่งทะนุ  สดุดี			 
    กตเวที  ยิ่งชีวัน