เธอคือส่วนที่หายไป ระหว่างวันระหว่างวัยในดวงจิตร ความทรงจำเสมือนเป็นยาพิษ แต่ฉันกลับคิดคิดถึงเธอ
27 พฤศจิกายน 2554 09:13 น. - comment id 1216041
ความทรงจำไม่เคยลืม ต้องทนฝืนตอกย้ำความรู้สึก ความทรงจำในส่วนลึก ลึก กับความรู้สึกที่..คิดถึงเธอ เพราะเรามีช่องว่าง..ระหว่างกัน
27 พฤศจิกายน 2554 08:22 น. - comment id 1216126
เธอ คือส่วนที่ขาดหาย ช่วยเติมเต็มหัวใจที่วิ่นว่าง ความทรงจำแม้จางจาง ในความอ้างว้างกับมีเธอ.. ขอเขียนถึงใครใครมั่ง
28 พฤศจิกายน 2554 10:41 น. - comment id 1216214
กลอนแม่จิตรทำให้คิดถึงคนที่หายไปในวัยเด็กตอนปลายอีกแล้ว
27 พฤศจิกายน 2554 09:50 น. - comment id 1216259
** เธอคือ....ส่วนที่หายไป หากหทัยคงอยู่เคียงคู่ขวัญ ทุกเวลาเราสองประคองกัน รอถึงวันเธอกลับ...มารับใจ....ฯ แม่จิตร...หายไปนานมาก..สบายดีมั้ยคะ.. แวะมาทักทายกันค่ะ...
27 พฤศจิกายน 2554 09:53 น. - comment id 1216260
ขอมีส่วนส่งความคิดถึงค่ะ เธอคือ หัวใจที่หล่นหาย แม้ชีวิตไม่ตายแต่ไร้ฝัน รอที่เก่ากับรอยร้าวเหงาคืนวัน ใจดื้อดันยืนยันจิต คิดถึงเธอ
3 ธันวาคม 2554 14:11 น. - comment id 1216917
เจอ "แม่จิตร" ในครานี้ ยินดีนัก กลับมาทักด้วยนึกถึงซึ่ง "สหาย" กลับมาเยือนบ้านกลอนเพื่อทักทาย มวลมิ่งมิตร "อยู่สบาย?" หรือไม่...เอย... ... มิลืมเลย เพราะยังคิด คิดถึงเธอ(ทุกคน...เล้ย)