๐ เรือนแก้ว ๐

แก้วประเสริฐ

      ๐ เรือนแก้ว ๐
๐ ทุกอย่างเผยพรั่งพร้อม    เรือนมณี
พลิกผ่านหนึ่งราตรี              สุดเศร้า
สายธารแห่งชีวี                     ผันเปลี่ยน
คงเหลือไว้โศกเคล้า            มุ่งหน้าคว้าหวน๐.
๐ ณ.ราตรีหนึ่งวิจิตรชีวิตผัน
กลิ่นผูกพันบุปผาพะว้าหวน
ซึ้งทอทาบชื่นฉ่ำล้ำอบอวล
หวามชื่นชวนตราตรึงคนึงแล
๐  นภาเพ่งคล้ำพิลาสปราศวัชระ
หวังเพียงจะตรึงฝันผ่านกระแส-
ห้วงแห่งจิตนิราศมิอาจแปร
ย้ำเฝ้าแผ่หวนคนึงพึงรัญจวน
๐ วิวัฒน์กาลสู่เวียนเปลี่ยนสุขสันต์
ที่แปรผันพรากรักจักพลัดหวน
กลิ่นหอมเอยเร้าโลมบ่มอบอวล
เคยเสสรวลเปลี่ยนไปให้เจือจาง
๐ มองเรือนแก้วแพรวพร่างกระจ่างซึ้ง
หวนตราตรึงความหลังครั้งถูกสร้าง
อนิจจาเอ๋ยเปลี่ยนเศร้าเฝ้าเลือนลาง
ผ่านม่านว้างเคยแนบแปลบรำพึง
๐ ความอบอุ่นชวนคิดจิตพร่าไว้
แสนไฉไลรำพันครั้นป่วนถึง
แม้เพียงแนวแวววับจับใจตรึง
คิดคำนึงยากกลับลับอบอวล
๐ บุญเจ้าเอ๋ยมีน้อยพลอยเศร้าสร้อย
เคล้าหยดย้อยสับสนปนกำสรวล
ยิ่งคิดไปไหวหวั่นพลันเซซวน
จิตปั่นป่วนห้วงลึกตรึกวอดวาย
๐ พิศหาจันทร์ดาราพาหนีหลบ
สิ่งเคยพบเปล่งปลั่งยังสูรย์หาย
แสงรัศมีทอทาบฉาบปะปราย
ผ่านละลายรำพึงคำนึงครวญ
๐ กลิ่นบุปผาอวลตลบจบฝันสร้าง
คงเวิ้งว้างหมองหม่นปนกำสรวล
เคยสะท้อนแวววับกลับรัญจวน
สุดแสนป่วนเหลียวแลแม้ทางจร
๐ นิราศร้างห่างเหเสน่หา
เรือนแก้วจ๋าจะสร้างดั่งสิงขร
เปรียบมาลีเบ่งบานผ่านมวลภมร
หอมเกสรอวลตลบบรรจบนภา.
( ภาพก่อนจากบ้าน ต่อมาน้ำในบ้านครึ่งเอว อนิจจาเรือนรัก )
       ๐ แก้วประเสริฐ.๐