นึกว่าทอง ที่แท้ แค่กองขี้ นึกว่าดี ที่แท้ แค่ของเน่า มองอะไร แต่เปลือก สุ่มเลือกเดา เสมือนเรา ประมาท ขาดระวัง การด่วนทุ่ม-เทใจ ให้เขาหมด อาจรันทด สลดใจ เมื่อภายหลัง คนขาดการ ใคร่ครวญ ด่วนจริงจัง มักผิดหวัง ละเหี่ย ยามเสียที ยืนที่สูง หากก้มต่ำ ทำหุนหัน เหมือนเหยียบขั้น บันได ไม่ถ้วนถี่ โอกาสพลาด เป็นขี้ปาก ย่อมมากมี มิควรรี่ ผูกพัน เชื่อมั่นใคร สิ่งที่เรา ว่าด้อย แสนน้อยนิด บางคนคิด ว่ามากจริง แสนยิ่งใหญ่ วุฒิภาวะ ผิดแผก แตกต่างไป บังคับให้ เห็นตรง คงยากเย็น สังคมคน ถี่,ห่าง มีต่างขั้ว การปรับตัว เข้ากัน นั้นแสนเข็ญ มิจำต้อง ขัดขืน ฝืนกฎเกณฑ์ ทุกสิ่งเป็น ธรรมดา เรื่องสามัญ ฉันพูดจริง ทำจริง ทุกสิ่งสรรพ กลับอาภัพ ยุ่งยิ่ง ทุกสิ่งสรรค์ คนรักบ้าง เกลียดบ้าง ช่างหัวมัน ได้ระบาย ความอัดอั้น ฉันก็พอ
27 ตุลาคม 2554 12:17 น. - comment id 1212805
ใครจะเกลียดจะรัก อย่าไปยึดติดเลยค่ะ แต่ละคนมีภาระต่างกัน คิดต่างกัน ดิฉันไปวัดบ่อยๆ สบายใจกลับมาทุกครั้ง มีแต่กล่องบริจาคมากมาย ตั้งแต่ค่าน้ำค่าไฟ ช่วยน้ำท่วม มีงานกุศลของสมาคมแต่ละภาค ผ้าป่าสามัคคี ก็ทำร่วมทุกงาน ไม่เคยนับว่าเท่าไหร่ ไม่ต้องแจ้งให้ใครรู้ หักเงินต้นสังกัดทุกเดือน ช่วยนานาชาติค่ะ ทำงานอาสาสมัครให้Ambulance ต้องไปเข้าเวรข้ามคืน ความดีที่ไม่ต้องมีคนเห็น ได้บุญมากมาย ตายไปคงไม่ตกนรก ทานที่ประเสริฐคืออภัยทาน การข่มความโกรธ ความไม่พอใจ การวางเฉยนั้นค่อนข้างยาก ก็พยายามคือไม่เข้าไปอ่านอีกก็จบ
27 ตุลาคม 2554 12:23 น. - comment id 1212807
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ
27 ตุลาคม 2554 22:39 น. - comment id 1212936
ผมแนะนำว่า "ทางสายกลาง" ไม่ตึง ไม่หย่อน มองความเป็นจริง ว่าไปตามความเป็นจริง ดีที่สุดครับ
28 ตุลาคม 2554 04:31 น. - comment id 1212965
เป็นคำแนะนำที่ดีครับ ขอบคุณครับ