หลานปู่
สุนทรวิทย์
หลานน้อยน้อย ไร้เดียงสา แสนน่ารัก
ปู่,ย่าจัก ถนอม คอยกล่อมขวัญ
ทะนุถนอม ผองเจ้า เท่าชีวัน
สอนจำนรรจ์ เอ็นดู หนูอย่างดี
จะป้อนน้ำ ป้อนนม คอยห่มผ้า
ยามนิทรา แกว่งไกว ให้สุขี
ไล่ยุง,ริ้น ป้องปัด นั่งพัดวี
ถึงอึ,ฉี่ เช็ดได้ ไม่เป็นไร
หวังเพียงหนู เติบใหญ่ เมื่อภายหน้า
มีวิชา อนาคต อันสดใส
เป็นคนดี สุจริต คิดกาลไกล
ก็สมใจ ย่า,ปู่ เลี้ยงดูมา
ตอนนี้หนู ยังเด็ก เล็กเกินรู้
ว่าย่า,ปู่ ฟูมฟัก หวงหนักหนา
เฝ้ากล่อมเกลี้ยง บริบาล ปานแก้วตา
ห่วงพะว้า-พะวัง ทั้งเช้า-เย็น
วันที่หนู อธิคม สมประสงค์
ปู่,ย่าคง วางวาย ไม่อาจเห็น
หนูก็จง เลี้ยงลูกหลาน สานกฎเกณฑ์
สืบบำเพ็ญ หน้าที่ นี้ต่อไป