แผ่นดินเคลื่อนโครมครามถึงยามนี้ แม่ไม่มีสิ่งใดปลอบโยนเจ้า นมของแม่ที่เหลือนี้เป็นสีเทา ปะปนเถ้าหยาดเลือดแลม่านควัน จะปลอบถ้อยร้อยพันจอมขวัญแม่ เสียงร้องไห้เจ้าดังแท้คงเสียขวัญ มันจุกในหัวใจแม่เป็นหมื่นพัน เกินกว่าเจ้าตัวน้อยนั้น...จะเข้าใจ น้ำตาเจ้าหยดลงตรงอกแม่ สะเทือนใจยิ่งรอยแผลแผ่นดินไหว แม่ไม่อยากจะจากเจ้าไปไกลไกล ...แต่มันสุด...สุดหัวใจ...ของแม่แล้ว แม่คงทำได้แค่นี้ นะที่รัก ก่อนจะโดนซากปรักฝังดวงแก้ว ให้ร่างนี้เป็นผนังบังหน่อแนว หัวใจแม่จะผิวแผ่ว...ขอยอมตาย แม่ขอบอกคำท้ายนี้ว่า รักเจ้า ก่อนแผ่นดินจะเขย่า...วิญญาณสลาย... จูบแก้มน้อยอุ่นอุ่นนี้ก่อนวางวาย พินัยกรรมชิ้นสุดท้ายเขียนรำพัน อักษรน้อยจากแม่นี้ที่มืดมิด ...หากเจ้ายังมีชีวิต...ถึงฝั่งฝัน จงรับรู้รักแม่นี้สุดชีวัน จากเธอผู้อาภัพนั้น...ด้วยน้ำตา คือเรื่องราวของแม่ผู้เสียสละ ซึ่งเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในช่วงเหตุภัยพิบัติแผ่นดินไหวที่ประเทศญี่ปุน โดยหลังจากเหตุแผ่นดินไหวสงบลง หน่วยกู้ภัยก็มาถึงบ้านของหญิงสาวรายหนึ่งที่พังยับไม่เหลือซาก พวกเขาพบร่างของหญิงสาวที่เสียชีวิตแล้วผ่านรอยแตกของซากปรักหักพัง แต่ท่าทางของศพเธอดูค่อนข้างแปลก โดยเธออยู่ในท่าคุกเข่าคล้ายท่าทางกราบไหว้ ส่วนช่วงลำตัวเอนไปทางด้านหน้า สองมือของเธอกำลังประคองอะไรบางอย่างอยู่ ซากที่หักพังของบ้านกระแทกเข้าที่หลังและศีรษะของเธอ หัวหน้าหน่วยกู้ภัยได้ยื่นมือผ่านรอยแยกแคบๆ ของกำแพงเพื่อที่จะเอื้อมไปยังร่างของหญิงสาวด้วยความลำบากเป็นอย่างมาก เขาหวังเพียงแต่ว่าหญิงสาวคนนั้นจะยังมีชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตาม ร่างของหญิงสาวที่เย็นและแข็งทื่อบ่งบอกให้เขารู้ว่าเธอเสียชีวิตแล้วอย่างแน่นอน หัวหน้าหน่วยกู้ภัย และลูกทีมที่เหลือออกมาจากบ้านหลังนั้น และเริ่มค้นหาตามบ้านที่กลายเป็นซากหักพังหลังถัดไป แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้หัวหน้าหน่วยกู้ภัยเดินกลับไปยังบ้านหลังที่พบศพหญิงสาวที่เสียชีวิตไปแล้วอีกครั้ง เขาคุกเข่าลงและยื่นมือผ่านเข้าไปในรอยแยกเพื่อค้นหาพื้นที่ว่างเล็กๆ ใต้ศพของเธอ ซึ่งทันใดนั้น เขาก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น เด็ก! ตรงนี้มีเด็ก! ลูกทีมทั้งหมดต่างก็แห่เข้ามาช่วยกันยกซากปรักหักพังที่อยู่รอบๆ ตัวหญิงสาวที่เสียชีวิตแล้วออกอย่างระมัดระวัง พวกเขาพบร่างเด็กชายวัย 3 เดือนในผ้าห่มลายดอกไม้ภายใต้ร่างของผู้เป็นแม่ที่เสียชีวิตแล้ว ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอเสียสละจนถึงที่สุดเพื่อที่จะปกป้องลูกชายของเธอ เมื่อบ้านของเธอเริ่มพังลงมา เธอใช้ร่างกายของเธอเป็นที่กำบังให้กับลูกชาย หน่วยกู้ภัยอุ้มตัวลูกชายของเธอขึ้นมา และพบว่าเด็กยังนอนหลับอยู่อย่างปลอดภัย แพทย์ได้รุดมายังที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็วและได้ตรวจเช็คร่างของเด็กชาย โดยหลังจากเปิดผ้าห่มที่ห่อหุ้มร่างของเด็กชายออก เขาก็พบโทรศัพท์มือถือข้างในผ้าห่ม ซึ่งมีข้อความปรากฏบนหน้าจอว่า ถ้าเธอมีชีวิตรอด เธอต้องจำเอาไว้นะว่าฉันรักเธอ โทรศัพท์มือถือเครื่องดังกล่าวถูกส่งต่อไปรอบๆ จากมือหนึ่งไปสู่อีกมือ ซึ่งทุกคนที่ได้อ่านข้อความดังกล่าวต่างก็ต้องเสียน้ำตา ถ้าเธอมีชีวิตรอด เธอต้องจำเอาไว้นะว่าฉันรักเธอ นี่แหละคือความรักของแม่ที่มีแต่ลูกของเธอ!! ข้อมูลจาก http://www.popcornfor2.com หากนำไปใช้กรุณาให้เครดิตเว็บไซต์ด้วยครับ
2 ตุลาคม 2554 00:21 น. - comment id 1210062
เฮ้อ......ภัยพิบัติ.... ผลของการกระทำของโลก...ที่ตอบโต้การกระทำของมนุษย์... เธอและลูก คือ สองชีวิตจาก...???? ชีวิต ที่สังเวย...ผลแห่งการกระทำนั้น... ภาพกินใจ...จากพลังรักของแม่... ที่ไม่อยากเห็นอีกเลย...เฮ้อ.... ท่านกระบี่...กลอนกินใจมากกก...
2 ตุลาคม 2554 00:45 น. - comment id 1210064
ค่ะ พี่ใบไม้.. แซมจะจำเอาไว้.... มะขิ่น De Calif.
2 ตุลาคม 2554 05:56 น. - comment id 1210071
อ่านแล้วรันทดใจ.. ขอให้ลูกทุกคนรักแม่ให้มากๆ
2 ตุลาคม 2554 07:44 น. - comment id 1210075
จับใจและไพเราะยิ่งครับ
2 ตุลาคม 2554 09:16 น. - comment id 1210078
ขอบคุณเรื่องราวดีๆนะค่ะคุณกระบี่ใบไม้ เดี๋ยวให้เด็กๆมาอ่านค่ะ
2 ตุลาคม 2554 21:25 น. - comment id 1210126
เสียงฝน เสียงคนอึงอลอื้อ สองมือ ยื้อยุดฉุดลูกน้อย น้ำป่า ถาโถมถล่มลอย มือน้อย..พลอยหลุดเกินฉุดฉวย ! ฝนซา ฟ้าเปิดเกิดอะไรขึ้น แผ่นพื้น กลืนกลบสยบย้วย เรือนไร่ไปหมด ระทดระทวย ลูกม้วย..แม่พร่ำ จะตามไป ! รอด้วย.. แม่พร่ำ จะตามเจ้าไป รอด้วย.. แม่พร่ำ จะตามไป ..น้ำป่าทะลัก โคลนถล่มจมหมู่บ้าน อ.น้ำปาด จ.อุตรดิตถ์ ไม่นานนี้