ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

15 กันยายน 2554 18:58 น. - comment id 1208175

เดือนเดิมดวงแจ่มฟ้า         ลอยงาม
หวนคิดจิตวาบหวาม           อุ่นซึ้ง
ฝันใฝ่ทุกโมงยาม                จริงแม่
มองเพ็ญหนักอกอึ้ง             ห่วงน้องสุขไฉน


มาเยี่ยมป๋า อิอิ บางคราวเผลอเย้าหนักเบาป๋าไม่ถือสาอยู่แล้ว อิอิ

กลั่นแก้ว

15 กันยายน 2554 19:27 น. - comment id 1208181

สุญญะกาศ

15 กันยายน 2554 20:00 น. - comment id 1208182

กราบครูครับ

  เอ่ยสั้นๆ "กินใจ" ไม่อยากเอ่ยอันใดยาวกว่านี้
ผู้น้อยคิดแต่เดิมว่ากลอนปกติน่าจะหวานกว่าโคลง
ด้วยสัมผัสที่มากกว่า
  ครูทำให้เห็นลงลึก ระดับจิตบริสุทธิ์มาเรียงร้อย ให้เกิดของผสมแห่งรูปในใจ
 ด้วยความเคารพ ครูหาใช่เพียงกวี แต่ภูมิใจที่ท่านเป็นปราชญ์ครับ
  ขอบพระคุณอีกครั้งครับ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

15 กันยายน 2554 20:07 น. - comment id 1208184

จันทร์งามยามล่องห้วง.......คืนเพ็ญ
คาบค่ำถึงหนาวเย็น.............ซ่านเนื้อ
พิจจันทร์ดั่งเหมือนเป็น......อกอุ่น นางเอย
รานไล่หนาวรกเรื้อ..............ลับพ้นทรวงชาย

แม้นเพียงกระต่ายเต้น...........ชมจันทร์
คราล่วงคาบวารวัน.................ร่างไร้
มองเมียงฝ่าแสงอัน...............โชนแห่ง สุรีย์
หวังจักชมชื่นได้....................ดั่งห้วงราตรี


...มึน..ไปหละนะลุงแก้วฯ...

พจนา/หนังสือ

16 กันยายน 2554 06:47 น. - comment id 1208207

ไพเราะมากครับ อ่านแล้วคล้อยตามเลย   

กิ่งโศก

16 กันยายน 2554 09:45 น. - comment id 1208210

มาเยี่ยมครูครับ..
ชอบบทนี้ครับครู...ลมุนใจยิ่งนักครับ

๐ หวานเอยหวานรักซึ้ง........แขเอย
ใยพี่หมั่นชดเชย...................ต่อเจ้า
ตกคืนค่ำมิเคย.....................พรากห่าง
อยากคิดเอื้อมมาเคล้า........แนบน้องเคียงแลฯ
..........................................................
แจมครูด้วยนะครับ

๐ พรูพรูใจพร่างพร้อย.......ด่ำพราว
สวาทแสวงสาว.......สอดไว้-
เจียรจันทร์จวบจบคราว.....คำรบ หายเฮย
อกห่อเหี่ยวหวนไห้.....หับห้องนางหายฯ

อนงค์นาง

16 กันยายน 2554 15:02 น. - comment id 1208224

เดือนดวงเดิม

17 กันยายน 2554 09:15 น. - comment id 1208270

กราบขอบพระคุณท่านพี่
ข้าพเจ้าปิติยิ่งนักแล้ว 

ด้วยจิตคารวะ 

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2554 17:22 น. - comment id 1208298

คุณ ฤกษ์ (รูปหล่อ)

      มิเป็นไรดอก เราคนกันเองก็ต้องมีเย้า
แหย่กันบ้างตามประสาคนรักชอบกันเน๊อะ
รักมากเสมอจ้า

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2554 17:25 น. - comment id 1208299

คุณ กลั่นแก้ว

      ขอบใจมากจ้า ร้องกรองกับร้องแก้ว
สนุกไหมล่ะ  ร้อยแก้วใช้่สมองมากกว่า
ร้อยกรอง แต่ความไพเราะร้อยกรองมากกว่า
ร้อยแก้ว เท่านั้นเองจ้า รักเสมอๆ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2554 17:38 น. - comment id 1208300

คุณ สุญญะกาศ

       ศิษย์เราอันที่จริงครูก็แต่งไปเรื่อยๆนะ
มิได้คิดอะไรมาก เหตุที่ให้เล่นกลอนแปด
ก่อนก็เป็นดังนี้แหละ กลอนนะมีหลากหลาย
รูปแบบ ธรรมดา การเล่นคำ การเล่นสำนวน
การเล่นซ่อนรูป โอ้ยอีกแยะหากทำได้ให้
เป็นกลอนที่อ่อนไหวพลิ้วสกดอารมณ์คน
ได้นั่นแหละถึงจะเรียกว่าสำเร็จไปขั้นหนึ่ง
แล้ว กลอนเป็นแม่บทของร้อยกรองทั้ง
หมดนั่นเองแหละ กลอนนั้นหากทำตาม
รูปลักษณ์แล้วก็เล่นได้ทุกๆคนแหละแต่
หากจะทำให้อักษรเสียงนำทำนองเล่นยาก
มิฉะนั้นทำนองจะพากลอนไปจ๊ะยังมีสิ่ง
มากกว่านักที่สำคัญทำให้อ่อนไหวหวาน
พลิ้วนั้นจะทำได้ยากที่สุึดนะ รักศิษย์เสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2554 17:39 น. - comment id 1208301

คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้

       ไม่เหมือนท่านเวนไตยนี่นาที่บินตะลอนๆ
ไปเรื่อยๆ  ผมบินอย่างท่านไม่ไหวแล้วล่ะ
ถึงบินไหวก็หมดสิทธิ์เสียแล้ว รักมากๆเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2554 17:42 น. - comment id 1208302

คุณ พจนนาฯ

     ขอบใจมากจ้า ผมเล่นก็มักจะแนวนี้เอง
เพราะแนวทางหวานๆกึ่งโศกไปพร้อมๆกัน
นะ รักเสมอจ้า

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2554 17:46 น. - comment id 1208303

คุณ กิ่งโศก

        เจ้าเป็นคนที่ครูภาคภูมิใจมากนะที่จะ
ฝากความหวังไว้แด่เจ้าแหละ ฉนั้นควรหา
ทางคิดเองค้นคว้าคำสำเนียงต่างๆให้ออก
แนวอ่อนไหวหวานซาบซึ้งไว้เป็นหลัีกเกณฑ์
ไม่ว่าจะเล่นอย่างไรก็ตาม ร้อยแก้วครูเข้า
ไปอ่านนับว่าเขียนได้ดีมากๆเสียด้วยซิ 
   ฉะนั้นทุกๆอย่างสิ่งเล็กๆน้อยๆนั้นอย่าคิด
ว่าไม่สำคัญ  สิ่งเล็กๆน้อยๆนี่แหละสำคัญ
มากกว่าสิ่งที่คนเขาคิดว่าสำคัญเสียอีก
หากเราให้ความรักความเข้าใจเขาก็จะได้
ในสิ่งที่คาดคิดไม่ถึง การเล่นย่อมแหวก
แนวไปแต่ไม่เกินไปและไม่เหมือนใคร
อีกด้วย จำเอาไว้นะ  รักศิษย์มากเสมอๆ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2554 17:50 น. - comment id 1208304

คุณ อนงค์นาง

         เมื่อเข้่ามาก็ควรอ่านกระทู้ที่ครูมัีกจะ
ตอบแก่ศิษย์เสมอนะอย่าลืม ด้วยบางครั้งจะ
ไม่มีในตำราไว้ การเล่นไม่ว่าจะร้อยแก้วหรือ
ร้องกรองก็ดีล้วนแล้วสำคัญทั้งสิ้นควรหมั่น
ศึกษาหาความรู้เพราะเป็นหนังสือ ไม่เหมือน
กับการฝึกด้านฝีมืออย่างอื่นที่จะลงตัวเสมอๆ
แต่ร้อยแก้วร้อยกรองก็ดีจะหมุนเวียนไป
เรื่อยๆ แต่อย่าลืมข้อปลึกย่อยที่คนเขา
มักจะไม่ค่อยมองกันนี่แหละคือสิ่งสำคัญ
มากๆแหละ เขาทำได้ เราทำไมถึงทำไม่
ได้  ให้คิดข้อนี้เอาไว้นะ รักศิษย์ครูเสมอๆ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2554 17:52 น. - comment id 1208305

คุณ เดือนดวงเดิม

         สิ่งใดที่ผมกล่าวไว้มักจะทำเสมอๆ
ผมเป็นคนรักสัจจะมาก เพียงรอเวลาจะช้า
หรือเร็วเท่านั้นแหละ ไม่เป็นไรหรอกนะ
เมื่อเคยกล่าวแล้วก็ต้องทำนี่คือความคิด
ของผมเองแหละ รักมากเสมอจ้า

             แก้วประเสริฐ.

เดือนดวงเดิม

18 กันยายน 2554 18:51 น. - comment id 1208350

เป็นโคลงที่ชื่นชอบและไพเราะที่สุด
ขอเก็บประทับไว้ในดวงจิต
ขอบคุณอีกครั้ง ขอบคุณจริงๆ จาก 

รัก เคารพ ห่วงใยเสมอ
นอนดึกอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วย  

แก้วประเสริฐ

18 กันยายน 2554 21:13 น. - comment id 1208361

คุณ เดือนดวงดิม

       นี่เป็นโคลงสี่สุัภาพล้วนๆของบรมครู
ท่านศรีปราชญ์ชอบเล่นมาเสมอๆจนเป็น
ที่โปรดปรานของล้นเกล้าพระนารายณ์มหาราช
      จะเห็นได้ว่าจะไม่คำสร้อยเลยในทั้งหก
บทลยครับ  ตามใจคุณเธอครับผมแต่งไว้ให้
คุณโดยเฉพาะครับ  รักมากเสมอ

           แก้วประเสริฐ.