๏ กาลยาวนานเหลือแสนในแดนภพ เกินเอื้อมทบรอนวงอสงไขย หมายเคียงคู่ร่วมคล้องสองฤทัย ช่างยาวไกลยากฝ่ามรรคากรรม สุดแสนห่างบนวารที่ผ่านคาบ ฤๅรอยบาปทาบทางที่ย่างย่ำ เพรงบุญยังมิเอื้อหนุนเกื้อนำ จึ่งต้องดำเนินรอยที่คอยแปลง ทนว่ายเวิ้งบาปบรรพ์ที่กั้นขวาง หม่นมืดกลางดวงจินต์จนสิ้นแสง- ของเรื่อรุ้งทอดลำเคยสำแดง กลับถูกแฝงม่านหม่นอนธการ ทั่วสรรพางค์แรงรอนแสนอ่อนล้า ท่ามมรรคาขีดวงรอบสงสาร ต้องเผชิญเกิดดับกี่นับนาน จึ่งจักผ่านข้ามช่วงพ้นบ่วงบรรพ์ ขอตั้งจิตอธิษฐานทุกกาลกัป แม้นเกิดดับท่ามห้วงสรวงสวรรค์ ฤๅตกใต้แดนภูมิขุมโลกันต์ จิตหมายมั่นสถิตย์ข้างเพียงนางเดียว๚ะ๛
14 กันยายน 2554 08:49 น. - comment id 1207282
อธิษฐานครองกันนิรันดร์กาล
13 กันยายน 2554 10:23 น. - comment id 1207982
มาร่วมแรงอธิษฐานด้วยคนค่ะ
13 กันยายน 2554 17:50 น. - comment id 1208008
มาตามแรงอธิษฐานค่ะ กลอนไพเราะมากมาย ..เจ้าค่ะ
14 กันยายน 2554 01:12 น. - comment id 1208062
แม่นางเทวกาอยู่ไหน เจ้าเวนไตยจะหา เมียอีกแล้วล่ะนะ ฮาๆๆๆๆ พ้อใหญ่เชียวล่ะ รักเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
15 กันยายน 2554 21:31 น. - comment id 1208189
ตกนรกหมกไหม้ใต้เทวทัต ยังกำหนัดหมายเคียงเพียงนางน้อง ขึ้นสวรรค์ดาวดึงส์พึงอยากจอง หวังประคองนางเดียวไม่เกี่ยวใคร แล้วเบี้ยบ้ายรายทางเยอะแยะเอาไปทิ้งไหนหมดล่ะ อิอิ