อาลัย...จุฬาฯลัย

สุนทรวิทย์

วันรับ  ปริญญา  มาถึงแล้ว
		       ผองเพื่อนแก้ว  สุขใจ  แกมไหวหวั่น
		   สี่ปีที่  ร่วมเรียน  เพียรผูกพัน
		จวนจากกัน  เสียดาย  มิตรไมตรี
						
               แม้สำเร็จ  ลุผ่าน  การศึกษา
					       ยามอำลา  กลับตื้นตัน  จนขวัญหนี
					   ชม้ายตา  สบตา  แทนวาที
					เหล่าน้อง,พี่  อาลัย  ใจอาวรณ์
           			ภาพอดีต  เก่าเก่า  จักเฝ้าหลอก	       
        ใครจะหยอก  กลอกเล่น  ดังเช่นก่อน
		   เพื่อนสนิท  ห่วงหา  เคยอาทร
		คงคลายคลอน  ห่างหาย  ไปตามวัย
						
                ซาบซึ้งคุณ  อาจารย์  ปานขุนเขา
					       ท่านขัดเกลา  อบรม  บ่มนิสัย
        ให้วิชา  ความรู้  ปูวินัย
   เป็นธงชัย  ค้ำชู  สู่วันนี้
               เดินเข้ารั้ว  จุฬา  มาทั้งตัว
           ขากลับหัว-ใจมอบไว้  ให้ที่นี่
      ไม่ลืมร่ม  ไม้งาม  จามจุรี
   สายเลือดสี  ชมพู  มิรู้วาย
			
               จบจุฬา  ลาจาก  อย่างภาคภูมิ
          แหล่งฟักฟูม  อุดม  สมมุ่งหมาย
       ถึงจากไป  ไกลห่าง  เพียงร่างกาย
    ใจพริ้งพราย  ฉายอยู่  คู่จุฬา