คืนนี้นอนไม่หลับ ฉันคุยกับความเงียบเหงา เปิดเพลงฟังเบาเบา เหมือนช่วยเล่าเรื่องความหลัง เรื่องที่เคยมีใคร ยามอยู่ใกล้ชื่นใจจัง คอยห่วงใยให้ความหวัง คิดทุกครั้งยังสุขสม โอ้! ป่านฉะนี้หนอ คนเคยพะนอเคยชื่นชม จะสุขหรือทุกข์ตรม ตั้งแต่เธอจบสัมพันธ์ คิดถึง นะคนดี ผ่านหลายปีความรักนั้น เหมือนดาวสกาวจันทร์ สาดแสงอยู่เคียงคู่ฟ้า ฉันจึ่งเขียนบทกวี ฝากสิ่งนี้บอกเธอว่า ขอบคุณที่ผ่านมา คนลืมช้ายังห่วงใย ความรักเหมือนดวงดาว มองทุกคราวแสงพราวใส อยู่สูงเกินเอื้อมได้ แต่หัวใจฉันไม่ลืม
8 กรกฎาคม 2554 21:23 น. - comment id 1201963
สวัสดีค่ะ แม่จิตร... ลืมช้า... นั่นสินะ สบายดีนะคะ
8 กรกฎาคม 2554 15:49 น. - comment id 1202139
เรียบง่ายแต่ได้ใจความเหมือนเดิม ไม่ได้เข้ามาที่นี่นานมากๆฮับ แม่จิตร ก็ยังคงคมเหมือนเดิม หวังว่าเพื่อนเก่าๆทุกคนคงสบายดี
8 กรกฎาคม 2554 23:08 น. - comment id 1202219
หลายปีดีดักแล้วนะครับ ดีใจที่ได้เจอ มิตรในบ้านกลอน ไม่รู้ว่าสักประมาณ 5 ปีที่แล้ว คนเก่าๆท่านหายไปไหนกันหมด
9 กรกฎาคม 2554 09:30 น. - comment id 1202266
พี่ก็ไม่ลืมนะจ๊ะ
9 กรกฎาคม 2554 20:58 น. - comment id 1202346
ฉันจึ่งเขียนบทกวี ฝากสิ่งนี้บอกเธอว่า ขอบคุณที่ผ่านมา คนลืมช้ายังห่วงใย ................. ทำไม ? เป็นคนลืมช้าเหรอ ?
10 กรกฎาคม 2554 18:06 น. - comment id 1202438