อัลมิตรา 30 มิ.ย. 2554 16:05 น. - ID 140877 
2417
9
0
30 มิถุนายน 2554 16:31 น. - comment id 1134395
มาเป็นกำลังใจให้คนเขียนกลอนอย่างเดียวเลยค่ะ ไม่เกี่ยวกับตอ
30 มิถุนายน 2554 16:31 น. - comment id 1134396
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ พระพุทธเจ้าสอนไว้ ให้อยู่กับปัจจุบัน ไม่ยึดมั่นถือมั่น เจริญสติ รู้ตามจริง และยอมรับตามจริง เราเองจะมีความสุข มิใช่ใคร?
30 มิถุนายน 2554 16:20 น. - comment id 1134467
สบายดีนะอิม ขุดรากแล้วหาตอเจอหรืออิม เคยแต่ขุดตอแล้วเจอราก
30 มิถุนายน 2554 16:26 น. - comment id 1134468
จริงใจ ไว้ก่อนคร๊าบบพี่^^ เน็ตผมไว้รีแลกซ์ ทำงานเหนื่อยไม่คิดเจอใครในนี้ ดีที่เป็นผู้ชาย ไม่ต้องคิดไรมาก ผมลองไปเป็นดีเจในเน็ต เปิดเพลงให้เค้ามีความสุข แล้วเราก็จะสุขตาม ถ้าเจอเคสนี้.. แนะนำให้นิ่งๆสบายๆ บางทีมันจะแว๊บมาเองว่าดี ไม่ดี สรุป.. ลุยยย เลยคร๊าบบเพ่
30 มิถุนายน 2554 18:01 น. - comment id 1136432
(แผน A) จะออกศึกนึกรบให้จบชนะ ก็ควรจะรู้เขาให้เข้าถึง แล้วอย่าลืมรู้เราเฝ้าคำนึง ดูให้ซึ้งถ่องแท้ทุกแง่มุม...
ไปอ่าน แผน B ต่อ ในกลอนแซมข้างบนนะจ๊ะ...เจ็บมือแระ.. แซมจ้ะ
30 มิถุนายน 2554 18:20 น. - comment id 1136433
สวัสดีเจ้า พี่อิม : เมี้ยว.... นู๋ก็ยังเอาตัวบ่รอด จึงบ่ริไปช่วยราชสีห์ *__~ เก็บอดีต เป็นบทเรียน เปลี่ยนความคิด ถูกหรือผิด ไตร่ตรอง มองเหตุผล พิสูจน์ยาก ลำบากล้ำ น้ำใจคน หนูเองก็ สับสน โดนลงทัณฑ์ จึงต้องยิน ยอมรับ กรรมที่ก่อ เจ็บจริงหนอ พี่เอ๋ย ไม่เคยฝัน ว่าจะพาน เรื่องเศร้า เราจาบัลย์ ความผูกพัน หวานชื่น กลับขื่นใจ เหตุเกิดตอน พี่สาว และหนูป่วย เขา - เธอช่วย ซ้ำเติม เพิ่มทุกข์ให้ เจ็บชนเจ็บ เป็นเจ็บเจ็บ เจ็บเกินไป แทบลาไกล พร้อมพี่ ที่กองฟอน ลืมหมดสิ้น คำเอ่ย เขาเคยให้ ลืมหมดสิ้น ความห่วงใย ในสมร ลืมหมดสิ้น ทุกสิ่ง ทิ้งบังอร ลืมหมอสิ้น ความอาวรณ์ อาทรกัน มิตรภาพ ตราบสิ้นฟ้า มากำหนด อำพรางกฎ แพลงกล พ้นทางฝัน หนูก็โง่ งี่เง่า เฝ้าจาบัลย์ จนถึงวัน นี้ยัง จำฝังใจ เรื่องมันเศร้านะพี่นะ ปล. หนูหิ่ง ฯ ถึงดอยแล้วเจ้า บนดอยหนาวมาก - มากที่สุด *__~
30 มิถุนายน 2554 17:11 น. - comment id 1136460
มองปัจจุบัน ไม่หันมองอดีต ไม่คิดล่วงหน้าอนาคต คงพอให้พบความสุขได้บ้างนะคะ
30 มิถุนายน 2554 19:08 น. - comment id 1201196
มองโลกแง่บวกเข้าไว้ค่ะ สุขภาพกาย-ใจจะได้แข็งแรง ใครประสงค์อะไร ตัวเขาย่อมรู้ดีค่ะ
30 มิถุนายน 2554 19:58 น. - comment id 1201200
หน้าส่วนตัว
เขาเป็นใครจากไหนอย่าไปรู้
เมื่อเขาอยู่ดูแลทั้งแม่พ่อ
ให้ความรักปกป้องคุ้มครองพอ
ถึงรากตอล้ำลึกอย่านึกเลย
อยากจะเล่าเรื่องสมัยเด็ก ๆให้ฟัง คนบ้านใกล้กันมีลูกสาวสวย ต่อมามีหนุ่มใหญ่ไม่ค่อยจะหล่อแต่องอาจผึ่งผายมาเป็นลูกเขยเขาดูแลครอบครัวนี้อบยู่เย็นเป็นสุขตลอดมามีบุตรธิดาหลายคนบุตรชายคนโตอ่อนกว่าเราหน่อยหนึ่ง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครทำอะไรที่ไหน คนในครอบครัวแม้ต่ล฿กเขาเองก็รู้แต่ชื่อนามสกุล หรือรู้แล้วไม่บอกอาจเป็นได้
เรื่องการเมืองย่งเหยิงมีการแย่งชิงซึ่งต่อมาจนเราโตแล้วจึงรู้ว่า ลูกเขยบ้านนั้นแท้จริงเป็มมือฆ่าของนักการเมืองเรื่องเอาคนไปนั่งยางถนัดนักพอเจ้านายตกอับก็เลยถูกรื้อฟื้นดำเนินคดีติดคุกเมื่อแก่ ครอบครัวเขาร่ำรวยมีความสุขกันทุกคนไม่เห็นมีใครเดือดรัอนที่จะรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน อิอิ
30 มิถุนายน 2554 20:03 น. - comment id 1201201
เห็นด้วยและขอลอก ค.ห. 8
1 กรกฎาคม 2554 07:57 น. - comment id 1201239
จะไปขุดทำไมให้เหน็ดเหนื่อย.. เก็บไว้รดน้ำชุ่มๆ เพาะเห็ดขาย หารายได้เสริมโลด
4 กรกฎาคม 2554 09:11 น. - comment id 1201247
คุณแมงกุ๊ดจี่ .. อัลมิตราก็พยายามที่จะคิดในทางบวก ในปัจจุบันนี้อัลมิตราบอกกับตัวเองว่า.. ชีวิตเมื่อได้ผ่านพ้นวิกฤตโรคร้าย ก็เสมือนได้ตั้งต้นชีวิตใหม่ ต้อนนี้ก็สร้างโอกาสที่ดีให้กับชีวิต อัลมิตราปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไปหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของสภาพความเป็นอยู่ อาหารการกิน ลดความตรึงเครียดในการทำงาน หัวเราะให้มากขึ้น ผ่อนเบาในเรื่องที่เกี่ยวข้อง เอาใจใส่ตัวเองมากขึ้น พักผ่อนมากขึ้น พยายามท่องเที่ยวปลีกตัวไปสูดอากาศบริสุทธิ์ให้มากยิ่งขึ้น สัมผัสธรรมชาติให้มากขึ้น ส่วนอดีตที่เคยทำให้รู้สึกเจ็บปวด มันก็เหมือนกับฝันร้าย เมื่อตื่นฟื้นขึ้นมา ก็ต้องบอกกับตัวเองว่า "ฝันไป" ไม่เก็บมาทุกข์ใจอีก สำหรับเรื่องที่ค้างคาใจมันกลายเป็นความระมัดระวัง คงคล้ายกับที่ในตอนนี้ อัลมิตรามีบาดแผลใหญ่ด้านอกซีกซ้าย เวลาที่จะเดินไปไหนต่อไหน ต้องระวังไม่ให้โดนชน โดนเบียด ไม่ยกของหนัก ไม่โลดโผนโจนทะยาน นี่คือระบบการปกป้องตัวเองที่อัลมิตราจะต้องกำชับให้ตนเองทำ ซึ่งต่างจากอัลมิตราเมื่อก่อนหน้าที่จะป่วยเป็นมะเร็ง อัลมิตราไม่เคยจะต้องระวังตนเองเช่นนี้เลย
1 กรกฎาคม 2554 10:12 น. - comment id 1201253
ต้นเป็นเรื่องถูกตัดเหลือเป็นตอไปแว้วว ซ้ำยัง...กลบฝังมิดชิด...อีกด้วย... แม้...เหมือน...มันจะผุดใบ...แตกกิ่งก้านอีก... ตรงที่เดิม... มันโตได้...ก็ด้วย...ความหวั่นไหว...เพียงใจเรา แค่เราเมิน... แล้วเดินไปจาก...ที่ที่ตรงนั้น...ซะ... ต้นเป็นเรื่อง...ก็โตต่อไม่ได้... ขาดสารอาหาร... เด้วก็เฉาตายไปเอง... ขุดไป...เหนื่อยนา...อิอิ
1 กรกฎาคม 2554 10:27 น. - comment id 1201261
ขอบอกว่า.. ดีกว่ามากมาย อดีตที่เลวร้ายลืมเสียเถอะ อยู่กับปัจจุบันและอนาคตเนาะ.. สุขอย่าได้สร่าง
1 กรกฎาคม 2554 11:09 น. - comment id 1201274
ดีใจที่อิม คิดจะออกกำลังขุดตอ อุ๊ย อิอิ ดูไป ตรองไป ความสุขอยู่ที่เราเอง ดูแลสุขภาพนะคะ คิดถึง
1 กรกฎาคม 2554 12:20 น. - comment id 1201277
ว่ายเวียนวกวน..บนวิถี เหนื่อยหน่ายบ่ายหนี..จะมีพ้น วัฏจักรหนักหน่วง..บ่วงจำนน จำทน ทนทำ ..กรรมของตัว ! เข้าใจ เข้าถึง ..ธรรมสัจจ์ เป่าปัดสลัดไล่ ให้ถ้วนทั่ว ปล่อยวางว่างเบา ..อย่าเขลากลัว หลังสลัว ก็สว่าง ..เห็นทางธรรม !
1 กรกฎาคม 2554 16:03 น. - comment id 1201319
พบเครื่องหมายคำถามอยู่หลายที่ ทะลึ่งตอบดูสักทีเสนอหน้า สิ่งประสงค์มีแน่ในเจตนา แต่งดบอกดีกว่าต่างจิตต่างใจ จะมุ่งร้ายหรือดีไม่ขอตอบ ถ้ามิชอบก็เลี่ยงหยุดปราศรัย จำเป็นหรือซ่อนดาบคาบปืนไฟ มีประโยชน์อันใดลองวิสัชนา ถ้าคิดว่ามุ่งร้ายคงหายหัว รู้สึกกลัวเบื่อข่าวข้อกล่าวหา และเลิกอ้างประสบการณ์ที่ผ่านมา เธออาจทำช้ำกว่าที่เธอเป็น มาเขียนตอบเพื่อให้จะได้รู้ เธอคนเดียวขี้ตู่ออกความเห็น ก็หัวล้านใจน้อยคือประเด็น เพราะเธอเล่นเออเองแล้วเขียนเอง ตอบแบบเผาตอลงรากเลย 555..ดีนะไม่รู้ว่าถามใคร ถ้าถามผมล่ะก็ จะตอบให้สะเด็ดกว่านี้อีก
1 กรกฎาคม 2554 17:05 น. - comment id 1201325
มาเป็นกำลังใจให้เจ้าของกลอนอีกรอบค่ะ
1 กรกฎาคม 2554 17:55 น. - comment id 1201329
พึ่งมีเวลาว่าง...ได้แวะเข้ามาบ้านกลอนไทย..อ่านกลอนคุณอิมแล้ว...อยากจะบอกว่า...คุณอิม..ไม่ต้องกังวลใจ...จงอยู่ในปัจจุบัน...อดีตไม่ต้องไปคิดนะคะ..ถึงคิดไป..เราก็ปรับอะไรไม่ได้..ปล่อยให้ผ่านไปเถอะค่ะ...คุณอิมเป็นคนดั....ผลแห่งความดีจะคุ้มครองเราค่ะ.... ...มีคนคอยห่วงใย...ดีกว่าไม่มีใครนะคะ..คุณอิม...มองในแง่บวก..แล้วเราจะสบายใจ...อย่างน้อย...คนที่คอยห่วงใยเรา..ย่อมปรารถนาดีกับเราแน่นอนค่ะ...ราชิกา..มั่นใจเช่นนั้นนะคะ...เพราะถ้าคนเรามีจิตที่เมตตา...พฤติกรรมก็จะแสดงออกมา...ก็คงจะเป็นคนที่มีจิจใจที่ดีคนหนึ่งค่ะ... ดูแลสุขภาพตัวเองนะคะ..เป็นห่วงค่ะ...
2 กรกฎาคม 2554 01:07 น. - comment id 1201359
เมื่อขุดรากถากตอคงท้อบ้าง มือสองข้างด่างดำเที่ยวคลำหา ทั้งเสี้ยนหนามยามมองขัดข้องตา ยึดอัตตาพาพ้นเล่ห์กลลวง ในโลกเน็ต...บางคนก็ใช่แต่ว่าหลอนคนอื่นนะ หลอนตัวเองเค้าก็ทำค่ะ แต่...เชื่อมั๊ยว่า ได้พบความจริงใจ จริงจัง และสัมผัสได้ด้วย
2 กรกฎาคม 2554 08:35 น. - comment id 1201375
ใจแลกใจค่ะคุณอิม ใจมาไปไป ใจไม่มาใจไม่ไป
2 กรกฎาคม 2554 11:27 น. - comment id 1201399
คุณร้อยฝัน .. ขุดรากย่อมเจอรากซากหลงเหลือ ไม่น่าเชื่อพบตอส่อกังขา ตอไม้ที่ตายแล้วผุดแนวมา เป็นปริศนาชวนคิดติดค้างใจ คุณสุญญะกาศ.. เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน เหตุการณ์เปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน ชีวิตที่ลื่นไหลไปตามกาลเวลาเสียจริง ๆ ค่ะ แต่บางสิ่งที่เคยพบเห็น มันทำให้ต้องชะงักพร้อมกับฉุกคิด สำหรับตอนนี้ อัลมิตราก็อยากใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขและไร้กังวล เอาล่ะนะ ลุยยยยยย ล่ะ คุณแก้วประภัสสร .. บางที ต. มันก็คลายต้วมเตี้ยมมาหาเองนะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. อืมมใช่แล้ว ขอบคุณนะคะ สำหรับการสะกิดให้ได้คิด คุณไหมไทย .. ค่ะ อดีตแก้ไขไม่ได้ เลือกจำที่ควรจำ อัลมิตราจะทำตามนั้นค่ะ คุณcicada .. ปกาศิต"มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า" หมายถึงค่าแห่งมิตรจิตยิ่งใหญ่ คราวเอ่ยคำพร่ำฝากย่อมจากใจ ไมตรีให้ถึงแม้รู้คู่แค้นเดิม คุณหิ่งห้อยน้อยใจ .. เพราะเคยถูกกระทำหยามย่ำเกียรติ หลายคนเครียดเคืองขุ่นวุ่นยุ่งเหยิง บ้านกลอนไทยเขาเททะเลเพลิง ด่าเปิดเปิงเกินห้ามปราบปรามใด กระทั่งเลิกค้นหาซึ่งสาเหตุ ใครสร้างเลศ่ตัวจริงอิงคนไหน ช่างมันเถอะที่แล้วแล้วกันไป เหมือนเล่นไพ่มือหนักหมดตักตัว เพราะทิ้งคิงส์โพธิ์ดำอำมหิต ฉันหลงผิดคว้าแจ็คตีแสกหัว ครั้นเปิดแหม่มข้าวหลามตามพันพัว จับคู่มั่วผสมสิบพริบตาจน มันก็เหมือนเล่นไพ่ในชีวิต สุ่มเสี่ยงผิดกันไปไร้เหตุผล ไพ่รอบใหม่เขาแจกอาจแทรกกล ฤๅ อีกหนวัดเก๋าเล่ห์เจ้ามือ คุณเฌอมาลย์ .. ทุกวันนี้ก็มองโลกในแง่บวกนะ แต่ในความเป็นจริง บวก ลบ คูณ หาร ก็เป็นส่วนหนึ่งของสมการชีวิตเสมอมา คุณฤกษ์ .. จะบอกว่า คนงำประกายมิด มาแวะเวียนเฉียด ๆ เฮ้อ ถึงไง คุณก็ไม่เข้าใจหรอก คุณกุ้งหนามแดง .. กลายเป็นยายฉิมเก็บเห็ดไปแล้วหรือเนี่ย ..... พักผ่อน นอนหลับ .... เหนื่อย ....
2 กรกฎาคม 2554 21:53 น. - comment id 1201484
คุณกีรติ ..เมื่อค้นหา จึงค้นพบ เมื่อไม่ได้ค้นหาตั้งแต่ต้น ก็จะไม่พบพาน ในสิ่งที่จำเป็นต้องขุด อัลมิตราทำไปก็เพื่อความชัดเจน ต่อเมื่อชัดเจนแล้ว ก็มีคำถามในใจตามมาอีกมากมาย จิตมนุษย์นั้นยากแท้หยั่งถึงจริง ๆ ค่ะ คุณคอนพูทน ..อัลมิตราก็คิดเช่นนั้นนะ ให้ลืมเรื่องอดีตที่เลวร้าย แต่ให้ระมัดระวังอย่าให้เกิดสิ่งที่เลวร้ายซ้ำรอยอดีตจะดีกว่า คุณแจ้น ..ช่วงนี้ออกกำลังขุดตอคงไม่ไหว แค่แซะดินก็เหนื่อยแล้วล่ะ ดูแลสุขภาพเช่นกันนะคะ อัลมิตราน้ำมูกไหลจนแสบจมูกไปหมดแล้วเนี่ย คุณศรีสมภพ .. ว่ายเวียนวนวนไปในความคิด ใช้ชีวิตบนความเสี่ยงจึงเพลี่ยงพล้ำ รู้ทั้งรู้ว่าทั้งหมดคือกฏแห่งกรรม อาศัยธรรมเป็นตัววัดวัฏของตน คุณหน้าไม้ .. ที่พร่ำเพ้อเล่าความตามรู้สึก สุดแต่คนคิดนึกลึกซึ้งไหน เขียนขุดรากหาตอส่อความนัย วางถ้อยไว้ซ่อนเลศเจตนา ท่านจะดีหรือร้ายใดหมายมุ่ง เรากระทุ้งด้วยกลกลอนบ่นบ้า ท่านยังตอบไม่ได้ไม่นำพา นับประสาอะไรในตัวตน คุณแก้วประภัสสร .. ตอนนี้ต้องการคนพูดน้อยต่อยหนัก รับสมัครด่วนจ้า คุณราชิกา .. อัลมิตราเวลาไม่สบายกายก็จะไปหาหมอ เวลาไม่สบายใจก็จะเขียน นี่ก็เป็นอีกหนึ่งวิธีที่อัลมิตราผ่อนคลายความรู้สึกกังวลในใจค่ะ คุณปรางทิพย์ .. มีคนหลอนตัวเองด้วยหรือนั่น โอ้ สงสัยมันจะบ้าอ่ะ คุณยาแก้ปวด .. มีเพื่อนไว้ดีอย่างนี้นี่เอง ขอบคุณอีกครั้งนะ
2 กรกฎาคม 2554 23:56 น. - comment id 1201488
คิดเสียว่าเขารักเรา เขาจึงทำอย่างนั้นกับเรา ถ้าเขาไปทำอย่างนี้กับคนอื่น เราอาจคิดถึงสิ่งที่เขาเคยทำกับเรา ดังนั้น ถ้าเรามีความสุขในสิ่งที่เขากำลังทำ จงรักษาไว้อย่าให้เขาไปทำกับคนอื่น
3 กรกฎาคม 2554 18:13 น. - comment id 1201530
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ ช่วงนี้ก็รู้สึกอึดอัดใจหลายเรื่อง เรื่องราวคล้ายๆ กัน เพียงแต่รู้ที่มา... ก็พยายามสละออกไป อภัยให้ไป ทำบ่อยๆ คิดแต่สิ่งที่ดีดี ไม่คิดถึงสิ่งที่เขาทำให้เจ็บปวด "เพราะหากเรายังคิดถึงแต่สิ่งที่เขาทำกับเรา จิตเราจะมีบ่วงผูกไว้ และหม่นหมอง ไม่มีความสุขเสียเอง ผิดกับเขานะที่หน้าชื่นตาบานทำเรื่องไม่ดียิ้มสดใสได้ทุกวัน ไม่อยากเจอกันอีกแล้ว ไม่อยากโดนทำร้ายแบบนี้อีก อภัยเขาไป ทำไม่ได้แมงกุ๊ดจี่ก็พยายามทำ อาจยากหน่อย ตอนนี้ก็พยายามอยู่ เวลาคิดย้อนกลับไปเวลาคนเดียวก็ยังแอบร้องไห้ในบางค่ำคืนนะ แต่ก็ปลอบใจตัวเอง เพื่อที่จะไม่เจอกันอีก ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน? เขาจะทำเพื่ออะไร? อย่าถามเลย ถามใจตัวเอง อะไรสุข อะไรทุกข์... เวลาของเราสั้นลงเรื่อยๆ หมดไปทุกวัน และไม่รู้ว่าจะเหลืออีกกี่วัน ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ ยิ้มสดใส positive thinking
3 กรกฎาคม 2554 10:24 น. - comment id 1201538
คุณมัสลิน .. ถาม "ประสงค์อันใด ?" .. เขาไม่ตอบ จะชื่นชอบหรือเกลียดเคียดแค้นสา ต้องปล่อยให้สถานการณ์กาลเวลา เผยคุณค่ามิตรแท้หรือแค่เทียม น้าสิบที่เป็น ตชด. เคยอวดแผลตามร่างกายให้ดู แล้วก็สาธยายถึงที่มา ตามตัวของน้าสิบ ร่องรอยแผลเป็นเยอะมาก กว่าครึ่งเกิดขึ้นจากสนามรบ บางส่วนเกิดขึ้นจากการฝึก และมีบางส่วนที่น้าสิบก็บอกว่า "ไม่รู้ที่มา" น้าสิบเล่าอีกว่า เวลาที่พวกพ้องมีปัญหา มีเรื่องกับใครก็ตาม จะไม่สืบสาวราวเรื่องหรอก เพื่อนต้องถูกเสมอ การประจันบานกับใครก็ไม่รู้ บางทียังไม่รู้ถึงเหตุผลและความถูกต้อง นั่นคือสาเหตุที่น้าสิบมีรอยแผลโดยที่บอกว่า "ไม่รู้ที่มา" อัลมิตราเองก็มีรอยแผล โดยที่ "ไม่รู้ที่มา" เช่นกัน อาจจะเป็นการเข้าใจผิด อาจจะเป็นการลงตัวโดยการจัดฉากของใครสักคน หรืออื่นใด แต่ที่สุดแล้ว การหลีกเลี่ยงมันไม่ประสบผลสำเร็จ ทุกอย่างบานปลายเกินจะแก้ไข แผลที่เกิดจากคนที่ไม่รู้จัก แผลที่เกิดจากเพื่อนรัก ก็ล้วนแต่ทำให้อัลมิตรายากที่จะลืมเลือน แผลที่เกิดจากคนที่ไม่รู้จัก อัลมิตราก็มีแค่ข้อสงสัยว่า "เพราะเหตุใด" แผลที่เกิดจากเพื่อนรัก อัลมิตราเจ็บปวดระบมอยู่นาน และแล้ววันที่อัลมิตราต้องเผชิญกับความทุกข์ยากที่สุดในชีวิต ช่วงที่ร่างกายบาดเจ็บสาหัสและจิตใจอ่อนแอโดยสิ้นเชิง การก้าวเข้ามาของผู้คนที่มากหน้าหลายตา แต่ละคนนำพาคำปลอบประโลมใจ แต่ละคนนำพาแต่ความสุขสันต์ทางจิตวิญญาณ จนแทบจะกล่าวได้ว่า "โชคดีที่เป็นมะเร็ง" ทว่าหนึ่งในบุคคลนั้น คือผู้ที่สร้างรอยแผลใหัอัลมิตรา ครั้งนั้น อัลมิตราไม่มีโอกาสถามไถ่ แต่ครั้งนี้ อัลมิตราถือว่า ได้ทำในสิ่งที่ควรทำแล้ว ขอบคุณคุณมัสลินที่แนะนำให้แง่คิด ค่ะ
4 กรกฎาคม 2554 16:38 น. - comment id 1201650
คิดอีกมุม บางทีเขาอาจจะย้อนกลับมาเพื่อแก้ไขบางสิ่งบางอย่างที่ทำผิดพลาดไปในอดีต ให้กลับมาดีขึ้นก็ได้นะ อัลฯ แสดงความเห็นหลังจากอ่านเม้นตั้งแต่ต้นจนจบอิอิ ...........
4 กรกฎาคม 2554 16:48 น. - comment id 1201651
นั่นสิคุณโคลอน .. เพราะว่าในโลกนี้ อะไรงดงามไปกว่า ความรักและมิตรภาพ คงไม่มีเนอะ
4 กรกฎาคม 2554 23:41 น. - comment id 1201682
คุณ อิม... ลองคิดดูเล่นๆน๊ะว่า...ถ้าโลกนี้ปราศจาก ความรัก...มันจะมีสภาพเป็นยังไงเนาะ ^ ^ ขอให้มีความสุขมากๆจ๊ะ
5 กรกฎาคม 2554 07:37 น. - comment id 1201703
คุณเทียนหยด .. ถ้าโลกนี้มีแต่คนรักกัน ก็จะไม่มีการทำร้ายกัน และเป็นโลกที่น่าอยู่กว่านี้มากทีเดียวค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
