ฟากฟ้าค่ำคืนนี้ หมองหม่น วกวน สับสน สายลม ความเงียบ เกินทน อยากจะค้น ฟากฟ้า มาเปิดดู แต่คงยากหากว่าใจจะขอค้น เพราะกว้างมากซะจน น่าอดสู กว้างเกินกว่าใคร จะไฝ่ดู เกินจะรู้ แจ้งลึกถึง ภายใน คงเป็นเหมือนใจใครบางคน ที่สับสนจนทำใจให้หวั่นไหว ค้นกว้าง ค้นลึก ค้นใจ ยากเกินไป ที่ฉันนั้น จะไฝ่ปอง ฟ้าร้อง คงโกรธา และพิโรธ เหมือนเธอโกรธแล้วใจใคร่มัวหมอง สัจธรรมคือยากค้นใจที่ใฝ่จอง จึงจำต้องมองฟ้าและมองเธอ