โปรดอย่าพูดคำว่า........ขอลาก่อน เพราะฉันอ่อนไหวเกินไปในความหมาย ฉันนั้นคงแทบจะกลั้นใจตาย คงทุรายทุรนร้อนตอนเธอ......ลา ถ้าจะจากฉันไปอย่าให้รู้ ให้จู่จู่เงียบหายไปไม่มาหา ให้ฉันรอในความหวังว่าเธอจะกลับมา เพียงคำลา......อย่าได้เอ่ยเลยนะเธอ แม้ต้องรอถึงชาติหน้าฟ้าผืนใหม่ ฉันรอได้พร้อมเคียงคู่อยู่เสมอ ชาติไหนไหนก็รอได้รอเพื่อเธอ ชาตินี้เพ้อเพียงว่า......อย่าลาเลย........ นะ.....ขอเพียงแค่นี้ว่าอย่า......ลาก่อน เพราะฉันอ่อนไหวมากหากเธอเอ่ย ฉันคงกลั้นใจตายตามไปเลย หากเธอเอ่ย"ลาก่อน"ตอนจากไป...........
22 เมษายน 2554 10:09 น. - comment id 796117
............... คงไม่เอ่ยคำว่าขอลาก่อน สงสารคนอ่อนไหวใจจะหาย สัมพันธ์ยังคงดีไม่มีคลาย จวบวันวายไม่เอ่ยว่า....ลาก่อนนะ .....................
21 เมษายน 2554 10:56 น. - comment id 1191489
รอแบบไม่รู้ดั่งได้ลุ้น รอแบบรู้กลับยิ่งไร้..เงาแห่งหวัง กลอนถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีแท้ มาเยี่ยมครับ
21 เมษายน 2554 11:17 น. - comment id 1191496
ปู่กิ่ง....... ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมเยียน....
21 เมษายน 2554 12:33 น. - comment id 1191503
ปู่กิ่ง...... มัวแต่ขอบคุณ ....... แบบว่าชอบลุ้นอ่ะน่ะ......55
21 เมษายน 2554 12:48 น. - comment id 1191505
อย่าเพิ่งลาก่อนเลย อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนค่ะ
21 เมษายน 2554 13:06 น. - comment id 1191508
ไหมแก้วสีฟ้าคราม......เจ้าค่ะ....
21 เมษายน 2554 13:51 น. - comment id 1191518
เถอะจะหยิ่งอย่างงี้ชั่วชีวิต จะผูกจิตทรนงคงความหมาย จะขออยู่อย่างงี้จนวันตาย ไม่ขอหมาย..ยินคำว่า..ลาก่อนนะ
22 เมษายน 2554 19:40 น. - comment id 1191587
คุณเอื้องอังกูร.......... จ๊ะ....จะหยิ่งอยู่อย่างงี้ชั่วชีวิต เพราะผูกจิตทรนงคงความหมาย ตามที่เอื้องอังกูรเอ่ยทักทาย ตราบชีพวายก็ไม่หมายจะได้ยิน...... คุณ din........ ขอขอบคุณที่ไม่เอ่ยคำ.....ลาก่อน เพราะสงสารคนอ่อนไหวจะใจหาย จากวันนี้ตราบวันที่ชีพวางวาย มิตรภาพของสหายไม่คลอนแคลน........