หรือสิ้นแสงหมดแรงแห่งดวงจิต ความมืดมิดปลิวหล่นปนลมหนาว ไร้สีแสงส่องระยับให้วับวาว เป็นหิ่งห้อยรวดร้าวไร้เงาจันทร์ รอเดือนดาวแสงสุดท้าย ณ.ปลายฟ้า โปรดส่องมาแต่งเติมเพิ่มสีสัน ฉันเหนื่อยล้าอ่อนแรงลงทุกวัน เป็นหิ่งห้อยหมดไฟฝันวันลับดาว กระพริบพร้อยเลือนแสงแห่งคุณค่า มีน้ำตาปนน้ำค้างช่างเหน็บหนาว เจอพายุโดนลมฝนหลายครั้งคราว อยากเหิรหาวกลับร่วงหล่นบนพื้นดิน กลางปีกบางบินโรยแรงอย่างอ่อนล้า เบื่อปัญหาที่พานพบไม่จบสิ้น คงหมดแรงสิ้นแสงแห่งชีวิน บินหลงทางแดนดินถิ่นอันตราย เหลือแค่แสงเพียงน้อยนิดเลือนริบหรี่ พอกันที่จุดจบพบที่หมาย นอนหลับตามีน้ำตาจากลาตาย หยุดลมหายใจเฮือกสุดท้ายไม่อาวรณ์
25 กุมภาพันธ์ 2554 15:49 น. - comment id 1185881
หรือจะเป็น...แค่หิ่งห้อย... ที่เฝ้าคอยเปลงแสงอย่างเหนื่อยล้า ในหลงผิด คิดทุกครา ว่าแสงข้า เรียกแสงจันทร์ มาบัดนี้คืนข้างแรม จันทร์ไม่แย้มแสงเฉิดฉันท์ เจ้าหิ่งห้อยใยน้อยใจในแสงมัน หมดความมั่น ลั่นนำตาจนลาตาย อ้าวววว ...เลยมีหิ่งห้อยตายสองตัวเลย
25 กุมภาพันธ์ 2554 16:48 น. - comment id 1185891
อ่า...กระต่ายฯ หิ่งห้อยถึงจะมีแสงริบหรี่ แต่ท่ามกลางความมืดมิดหากหิ่งห้อยรวมตัวกันแสงริบหรี่เล็กๆแต่ละตัวก็จะสว่างไสวสวยสู้แสงจันทร์ได้เลยจริงๆ...หิ่งห้อยจะมีพลังมากถ้ามีเพื่อนๆอยู่ด้วย ฝนชอบดูหิ่งห้อยนะ เหมือนตะเกียงเล็กๆที่ลอยได้อย่างอิสระในอากาศ ไม่ต้องอาศัยแสงของจันทราก็สามารถฟันฝ่าความมืดไปได้เอง แมลงตัวอื่นที่ต้องพึ่งแสงจันทราตลอดเวลาอาจจะเจอปัญหามากกว่าหิ่งห้อยก็ได้นะ...กระต่ายฯ
25 กุมภาพันธ์ 2554 18:20 น. - comment id 1185902
ยังไงก็ขอให้หิ่งห้อย สามารถกลับมาส่องปะกายแสงสว่างโดยเร็ววันนะครับ
25 กุมภาพันธ์ 2554 19:01 น. - comment id 1185915
..ขอลอกคำตอบของไอ่ลิงฝนโคลอนได้ป่ะคะ คือ ชอบเหมือนกันอ่ะคะ แหะ..แหะ..
26 กุมภาพันธ์ 2554 23:52 น. - comment id 1185980
แสงหิ่งห้อยไม่เคยเห็นมานานมากแล้ว ตั่งแต่สมัยเด็กเคยวิ่งไล่จับมากำไว้ในมือ ให้แสงลอดออกตามช่องมือไปอวดเพื่อน กาลเวลามันเปลี่ยนโลกก็เปลี่ยนไป มีแต่แสงไฟฟ้าสว่างจ้ายามค่ำคืน เขียนดีนะครับบทนี้
27 กุมภาพันธ์ 2554 16:04 น. - comment id 1186023
แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...
1 มีนาคม 2554 13:34 น. - comment id 1186187
แหล่งที่มาของอารมณ์....... ก็เพราะชีวิตปกติสุขดีเกินไปน่ะซิ.....มั้ง.....นะ นะ.......