ไม่รู้

เพราะใจนี้ยังมีรักและความหวัง
แม้หัวใจจะพังมากี่หน
แต่ก็พร้อมเปิดใจให้กับทุกคน
รอสักหนคงมีสักคนที่เข้ามา
ใจนี้เลยหยิบยกให้ไปง่ายๆ
คนที่คล้ายจะจริงใจ ที่เข้าหา
เริ่มต้นดีแต่สุดท้ายมีน้ำตา
ไม่รู้ว่าเขาผิดหรืออย่างไร
คิดจะหยุดคิดจะพักคิดจะจบ
แต่สุดท้ายก็พบว่าทำไม่ไหว
อยากหลีกหนีแต่ก็ไปไม่ได้ไกล
เลยต้องนั่งร้องไห้เพียงเบาๆ
พอมีเธอเข้ามาเหมือนความหวัง
ใฝ่ใจฝังฝันเธอคงไม่เหมือนเขา
ยามคิดถึงนั่งยิ้มให้รักของเรา
บทเพลงเศร้าเคยฟังเริ่มเปลี่ยนแปลง
แต่เธอยังทำให้เป็นไปได้ยาก
ช่างลำบากในการเดินไปปลายแสง
เคยคิดเธอเหมือนไฟส่องทางวันอ่อนแรง
แต่เธอกลับพาแสงนั้นไกลออกไป
ได้โปรดเถอะ กับเธอฉันจริงจัง
ไม่เคยหวังกับใครมากรู้บ้างไหม
เธอเข้ามาใจจึงพองมากเกินไป
และหวังไว้เธอคงใช่คนที่รอ
ฉันคงผิดที่ต้องการเกินไปหน่อย
แค่อยากคอยห่วงใย แค่อยากขอ
อยากสำคัญสำหรับเธอบ้างก็พอ
อยากเป็นคนสำคัญ หรือฉันขอเกินไป?