จะม้วยดินสิ้นฟ้าหรือหาห้าม ให้ติดตามห่วงนวลชวลถวิล เปลวตะวันมอดดับหนาวจับจินต์ ยังมิสิ้นแรงใจ...อาลัยนาง แม้นเสี้ยวหลืบซอกใจที่ได้รัก ยังตระหนักในหัวใจไม่อ้างว้าง พสุธามหาสมุทรสุดอำพราง ยังรอยทางถึงทรวง..ด้วยห่วงใย แม้นไพรีกรีฑามาขัดขวาง ร้อยพันทางโถมถาพาหวั่นไหว แรงศรัทธาหาหย่อนผ่อนลงไป ด้วยหทัยใฝ่มั่น....มิผันแปร ถึงรอยจูบรูปจางจนร่างหาย สิ้นมลายลงลับกับกระแส- กาลมาพราก..หากรักปักดวงแด มิเชือนแช...แม้นตาย..มิหมายลืม .แบบว่า ภาพจาก...http://photos2.hi5.com/0099/983/417/ORuUV2983417-02.jpg
1 กุมภาพันธ์ 2554 11:32 น. - comment id 1182520
ไม่ลืมถ้ายังไม่เจอคนที่สวยหว่าเหรอคะคุณน้อง
31 มกราคม 2554 23:09 น. - comment id 1182523
สุนทรีทีไร นางสวยๆโผล่มาในนโมเสมอนะท่านจอมปาด อิอิ
1 กุมภาพันธ์ 2554 11:42 น. - comment id 1182544
หลงรูปนางละเวงเหรอจ๊ะ..พระอภัย... แล้วเอาตะละแม่จันทราไปซ่อนไว้ที่ไหนซะล่ะ....จะไม่เด็ด ไพเราะค่ะ..นางในวรรณคดีสวยอย่างนี้นี่เอง..แซมยังหลงรักเลยนะคะ.. แซม
1 กุมภาพันธ์ 2554 11:55 น. - comment id 1182548
........... ภาพงาม กลอนไพเราะจ้า ................