เคว้ง...ไร้ที่พึ่ง......

ทรายกะทะเล

พี่สาวฉันไปแล้วไปลับไม่กลับถิ่น
แถมได้ยินว่าไม่ต้องตามแม้นทุกขา
แม่พ่อเป็นไรก็อย่าได้โทรเข้ามา
พี่สาวขาใจร้ายนัก ไม่กลับคืน
พ่อลงทุนให้สามล้าน กลับหักหลัง
เอาตึกยังติดเงินพ่อขายไปได้ทั้งผืน
หนึ่งล้านเข้ากระเป๋าไม่ยอมคืนพ่อรอคืน
ไม่หยิบยื่นให้พ่อกลับทิ้งทวนสามล้านจร
โอ้ละหนอพี่น้องพึ่งเราได้ให้ไปหมด
ยามเราจดจำไปไม่ดีลืมย้อนศร
ยามไม่มีหาที่พึ่งไม่ได้ พวกเขาจร
ปล่อยให้พ่อแม่นอนร้องไห้เรากล้ำกลืน
อันเมื่อก่อนน้องส่วพ่อของลูกมาพึ่งพัก
ไม่มีงานเป็นหนักมาทั้งเราต้องฝืน
ขอพ่อเราให้เขาทำงานกับเราด้วยได้ยั่งยืน
กลับโกงเงินให้จับได้แค่สามพัน
อีกคนหนึ่งให้เฝ้าร้านซักอบรีด
ได้ทั้งมีดอาวุธทุกอย่างฝัน
เป็นหัวหน้าควบคุมคนงานพลัน
อยู่บ้านฉัน ที่ผ่านมานั้น ได้ไง
ถึงวันนี้ ...ที่พึ่งไม่มี ก็ไม่ว่า
แต่จะมาเอาลูกของฉันไปไฉน
ล้างสมองลูกรัก จักให้ผยองต้องบันไล
สุดจะไขเอ่ยว่า ...รังแกฉันทำไมกัน
เอาน้องหมาไปบ้านเขาให้ลูกเขาได้เล่น
น้องหมาเป็นที่ซื่อสัตย์ไม่กัดให้เดียจฉันท์
น้องหมาโดนรังแกอีกแล้วเป็นไปได้อย่างไรกัน
หาว่าน้องหมาแตะถังน้ำใหญ่หกใส่ตัว
รรมชาติของน้องหมาเล็กเท่ามือแขน
ใยไปแหงานแรงเยอะเปรอะเตะถัง
ที่ผ่านมาตัวเองไม่เคยผิดสักกี่ครั้ง
ดยนความผิดแม้นน้องหมาพูดไม่ได้ ใจบาปกรรม
อันลูกเล็กของฉันนั้นก็สาหัส
ทำน้ำร้อนโดนกัดเป็นแผลใหญ่
โกหกว่าตัวนั้นไม่อยู่เหตุการณ์ไซร้
คิดอะไรอยู่ในหัว....ตัวเป็นไร
อันตัวเราเคว้งคว้างไร้ที่พึ่งถึงคราวแล้ว
คงมีแวววันหนึ่งไม่ตื่น แม้นลมไหว
ผ่านพัดหน้าให้ตื่นถึงคราวไซร้
ไม่มีกระใจทำอะไร.....อีกแล้วเอย....