" ครูของฉัน " (วันครู 2554)
อ.วรศิลป์
ครูของฉันไม่มีโล่
เอาไว้โชว์ให้ใครดู
เกียรติประวัติไม่โก้หรู
เป็นแค่ครูธรรมดา
ใบประกาศพอมีบ้าง
สีจางจางบนข้างฝา
หลายสิบปีทำงานมา
แขวนข้างฝาไว้สามใบ
ครูของฉันไม่ได้รวย
ไม่ได้สวยอย่างใครใคร
สิ่งที่มีเพียงหัวใจ
ที่ยิ่งใหญ่ให้ทุกคน
ชีวิตครูดูเรียบง่าย
งานมากมายไม่เคยบ่น
ครูขยัน ครูอดทน
เกินกว่าคนตั้งมากมาย
แม้นักเรียนจะดื้อด้าน
บ้างเกียจคร้านบ้างมาสาย
ครูพร่ำสอนไม่เว้นวาย
จนสุดท้ายไปได้ดี
ครูของฉันรักทุกคน
รักมากล้นพ้นวจี
ไม้เรียวครูเคยใช้ตี
ฉันรู้ดีเพราะอะไร
แม้วัยเยาว์จะเคยโกรธ
ครูทำโทษให้ได้อาย
แต่วันนี้ทั้งหัวใจ
ฉันยกให้ครูผู้เดียว
ครูใส่ใจศิษย์ทุกอย่าง
จะก้าวย่างคอยแลเหลียว
บ่อยบ่อยครั้งก็ไม้เรียว
ใช้รั้งเหนี่ยวด้วยหวังดี
ขอกราบครูด้วยดวงจิต
ชีวิตศิษย์ทุกวันนี้
ยืนหยัดได้ด้วยปรานี
ด้วยวจีที่สอนมา
ผ่านล่วงไปให้หลายปี
มาวันนี้ครูแก่ชรา
วอนพระคุ้มชูรักษา
ครูของข้า....ตราบนิรันดร์