กาลลอยเลื่อนเคลื่อนคล้อยล่องลอยเรื่อย เหมือนข้าเนือยเมื่อยล้าพาห่างเหิน ฤาระทมตรมทุกข์รุกพาเพลิน หน้าที่เดินรุมเร้าเคล้าวุ่นวาย ต้องห่างไปไกลบ้านที่พักจิต ลืมสะกิดปิดพรางมัวสลาย หมอกมืดมิดติดแน่นทั้งใจกาย ดั่งแม้นหมายฉุดนิ่งให้เลือนลาง มีเวลาดั่งไร้แม้เสี้ยววิ ที่ตรองตริพักเรื่องอันมัวหมาง ลืมเอ่ยปากบอกข้าจงปล่อยวาง ใจสรรสร้างทางพักเพื่อเดินไกล เรื่องส่วนตนส่วนงานทางที่ผ่าน เรื่องพบพานฉุดรั้งยั้งสดใส เรื่องมากมายปล่อยจากห้วงดวงใจ พักแล้วให้หัวใจดูแลตัว ตัวข้าเอ๋ยมัวแบกใจคนอื่น จนลืมตื่นดื่มเมาเคล้าเวียนหัว รักเขามากลืมใจข้าหวาดกลัว เต้นระรัวไร้สงบให้แผ่วบาง ลืมแม้บ้านที่พักให้ใจชื่น ลืมแม้ตื่นจากฝันมั่นสะสาง กลับห่อเหี่ยวเฝ้ารอวาจาวาง กลับหลงทางกลางใจไร้ทางเดิน ดั่งไร้ตนคนเดิมที่คงมั่น ไม่หวาดหวั่นทุกย่างดำเนินเหิน ตื่นเสียทีบอกข้าตื่นจากเพลิน ร้าวเหลือเกินหทัยไหวระทม ยากบอกกล่าวราวเรื่องเนื่องชีวิต ใจดั่งติดบ่วงวนระคนขม บอกตนทีไฉนเลยคอยตรอมตรม ไยเพาะบ่มข่มเศร้าที่เร้าทรวง หาเวลารักตัวเองบรรเลงพัก จงประจักษ์ใจนี้ที่ห่วงหวง เป็นของข้าใจข้าเต็มหนึ่งดวง ใยจึ่งพ่วงเอาเขามาทิ่มแทง แม้นหากรักจักวางข้างเคียงใส อย่านำไปเป็นหนึ่งดึงกลืนแสง ให้ปวดร้าวไม่เหลือแม้เรี่ยวแรง จงเหลือแบ่งเวลาให้ตัวเอง
23 มกราคม 2554 22:15 น. - comment id 1181132
ขอบคุณค่ะพี่ยา มันเหนื่อย จากำลังพยายามอยู่ค่ะ
23 มกราคม 2554 20:56 น. - comment id 1181282
เหนื่อยนักก็พักเสียหน่อย ปล่อยๆตัวเองตามอารมณ์บ้างก็ดี ฟื้นฟูจิตใจให้มีแรงใหม่ เพื่อต่อสู้บนโลกใบนี้ต่อไป เอาใจช่วยจ๊าน้องสาวคนเก่ง
24 มกราคม 2554 05:31 น. - comment id 1181297
24 มกราคม 2554 08:20 น. - comment id 1181299
ขอบคุณค่ะคุณมือเล็กๆ ที่ส่งยิ้มมาให้จา
24 มกราคม 2554 08:39 น. - comment id 1181303
สวัสดีคุณจา หากเหนื่อยนักพักหน่อยค่อยเดินต่อ อย่าเพิ่งท้อถอดใจไร้ความหวัง กำลังใจให้เติมเพิ่มพลัง แม้บางครั้งอาจช้าแต่จริงใจ คิดถึงเสมอ เป็นกำลังใจให้นะ
24 มกราคม 2554 09:41 น. - comment id 1181311
ถ้าบอกตัวเองแล้ว ยังรู้สึกไม่ดีขึ้น ลองบอกคนอื่น ที่ไว้ใจได้ ก็ช่วยได้นะครับ
24 มกราคม 2554 10:57 น. - comment id 1181329
สวัสดีค่ะคุณน้องเบ็นซ์ ขอบคุณสำหรับกลอนบทนี้ที่มีกำลังใจมาให้ค่ะ บางครั้งความรู้สึกมันก็เหมือนแก้วน้ำ ที่ต้องการน้ำอยู่เสมอจริงไหมคะ
24 มกราคม 2554 11:12 น. - comment id 1181332
ขอบคุณค่ะคุณไร้อันดับ บางครั้งเราก็เกรงใจคนอื่นค่ะ หากปัญหามันไม่สิ้นสักที อาจทำให้เกิดความเบื่อหน่ายได้ เกรงใจค่ะ
25 มกราคม 2554 07:58 น. - comment id 1181488
ได้ใจเลยอะ คงต้องเตือนตัวเองอยู่บ่อยๆๆอะ พักนี้ชักหลงทางอะ
25 มกราคม 2554 23:34 น. - comment id 1181658
ที่ไปนั่งห้อยขานั่นน่าจะเป็นบนภูกระดึง เคยนั่งเสียวไปถึงสมอง
26 มกราคม 2554 12:18 น. - comment id 1181731
ขอบคุณค่ะคุณ Alto2 ยังโชคดีนะคะที่รู้ตัว แต่บางครั้ง จา ยังไม่รู้ตัวเลยค่ะ
26 มกราคม 2554 12:24 น. - comment id 1181732
ขอบคุณค่ะคุณฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน) จาเคยไปภูกระดึง แต่ไม่เคยนั่งห้อยขาค่ะ แต่ภาพนี้ไม่น่าจะใช่ภูกระดึงนะคะ