จอมยุทธน้อย...ตอนที่ 1 เกริ่นเรื่อง

ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง

@ณ ทุ่งร้างกลางป่าพนาสณฑ์
มีสองคนจดจ้องประคองท่า
ไม่ขยับหรือขยิบกระพริบตา
มาดแม้นว่าพลาดเพียงนิดถูกปลิดปลง@
@นามแรกนั้นน่ากลัวชั่วร้ายกาจ
พลองพิฆาตฟ้าคลั่ง'หวัง ต้าหลง'
หมดพสุธาหาใครล้มได้ลง
แม้นไม่ถูกปลิดชีพส่งคงครวญคราง@
@และอีกนามทรามวัยในที่นี้
คาดสิบสี่ไม่เกิน'เฉิน เสี่ยวฉาง'
พกเพลิงแค้นคับอกหมกไม่จาง
หวังสะสางให้สิ้นเสียก่อนตาย@
@"ไอ้มารหวังวันนี้ถึงที่แล้ว
มีวี่แววลาลับดับสลาย
ไม่เอ็งข้าคงซี้ชีวาวาย
แต่สุดท้ายนรกเล็งเอ็งแน่นอน"@
@"ฮ่าฮ่าฮ่าหาได้กลัวเกรงเจ้าไม่
ข้าเป็นใครเจ้ามิเจียมมาเสี้ยมสอน"
"ไอ้มารหวังเจ้าก็เป็นเช่นหมาจร
อย่าได้หอนมาให้ข้าฆ่าเสียที"@
@"หากอยากตายอย่างพ่อเจ้าก็เข้ามา
คนอย่างข้าจะปลิดเจ้าเฝ้าเป็นผี
ให้ตายตกปรกดินสิ้นฤดี
แม้นอยากซี้จะมัวร่ำไปทำไม"@
@แล้ว'เสี่ยวฉาง'พุ่งกระบี่แทงที่อก
ดุจงูฉกยังเป้าหมายเข้าใส่
เจ้ามารร้ายร่ายพลองป้องทันใด
แล้วสวนควับกลับไปในทันที@
@อนงค์นางร่างน้อยลอยละลิ่ว
ถูกตีปลิวเหนือท้องช่องลิ้นปี่
เจ้ามารร้ายไม่ปล่อยปะจังหวะดี
พุ่งเข้าติดตามขยี้หมายตีตาย@
@ทันใดนั้นพลันมีไม้มาปัด
เข้าสกัดพลองเบี่ยงเลี่ยงเป้าหมาย
มัวหันออกนอกทางลืมข้างกาย
หันกลับมานางหายจากสายตา@
@"มันผู้ใดใช้ไม้เหวี่ยงเขวี้ยงมาขวาง
และมาช่วงชิงนางหนีจากข้า
หากได้เจอมันผู้นั้นเพียงหนึ่งครา
จะหั่นฆ่าเป็นชิ้นให้สิ้นลม"@