วันเวลาช่างแสนสั้นในวันนี้ สะท้อนทุกความ...รู้สึกดี...รู้สึกได้ จำทุกความห่วงหวงเคยห่วงใย แหลกสลายหมด...สิ้นไป...กับสายลม ช่วงเวลาช่างแสนสั้น...หนอวันนี้ ไม่มีแม้เสี้ยวนาทีที่เหมาะสม ความห่วงใยกลับคลับคล้ายของแหลมคม กรีดจม ลึกล้ำ ไร้คำลา อาจไม่มี ถ้อยคำขอโทษ ตอบอารมณ์รู้สึกโกรธที่ทายท้า มีแค่เพียงความอ่อนไหวในสายตา บอกกับเธอเสมอมาไม่เปลี่ยนแปลง รอคอยเธออยู่ ณ อีกฟากหนึ่งของประตูที่อับแสง ยังคงผูกพัน...ต่อให้อีกฟากนั้นคือกำแพง หนาวเหน็บอาจดูรุนแรง...แต่ที่ทิ่มแทงปวดร้าวกว่า...คือรอคอย
25 ธันวาคม 2553 21:44 น. - comment id 1176032
โกดนานไม่ได้ น่ารักขนาดนี้
25 ธันวาคม 2553 23:06 น. - comment id 1176042
คิดถึงความสัมพันธ์วันเก่าเก่า มันก็แค่เรื่องเศร้าเศร้าเราเดินผ่าน ฟากฟ้าแสนไกลดูน่ารำคาญ มีแต่หมอกม่านมาบังใจ...
27 ธันวาคม 2553 13:20 น. - comment id 1176255
มาอ่านคำขอโทษ..หุหุ
28 ธันวาคม 2553 16:20 น. - comment id 1176577
......... แม้ไม่มี "ถ้อยคำขอโทษ" ก็ขอเธอ ได้โปรด รับรู้ว่า แค่เพียงรอย อ่อนไหว ในสายตา ฉันรู้ว่า เธอยัง เหมือนดังเดิม .........