เมื่อไม่มี กันและกัน ในวันนี้ ทุกนาที เย็นเยียบ เงียบและเหงา บนเส้นทาง รักร้าง ระหว่างเรา มันซึมเซา เหงาเงียบ สุดเปรียบเปรย หากมีกัน และกัน ในวันนี้ ทุกนาที มีสุข ใช่ไหมเอ่ย? เมื่อรักร่วง แรมร้าง อย่างที่เคย ฉันก็เลย เคว้งคว้าง อย่างที่เป็น จะตัดรอน ใจลง คงมิได้ ทุกห้องใจ บอบบาง อย่างที่เห็น จึงกลืนกล้ำ น้ำตา อย่ากระเซ็น เว้นมันป็น ช่องว่าง ระหว่างเรา
15 ธันวาคม 2553 10:14 น. - comment id 1173243
14 ธันวาคม 2553 23:02 น. - comment id 1173307
ไพเราะค่ะ ช่องว่างระหว่างคนสองคน ถ้าใจเอื้อมไม่ถึงกัน ก็ต่างคนต่างไปค่ะ อนงค์นางไม่ค่อยยึดติดกับความรักของหญิงชาย มีเกิดมีดับ ปล่อยวางได้พอประมาณค่ะ ขอให้คุณดินโชคดีนะคะ
14 ธันวาคม 2553 21:34 น. - comment id 1173353
ความรักเรามีให้กันมันสายไป ทำให้ใจเราสองเป็น...ช่องว่าง... ต้องแยกกันทั้งที่รักมาแสนนาน แสนเจ็บปวดทรมานปานสิ้นใจ น้องจำต้องถอยห่างชั่วชีวิต หรหมลิขิตขีดเส้นตายไว้เท่านั้น ขอจดจำบทเพลงที่ให้น้องก่อนจากกัน น้องจำมั่นเสียงเพลงนั้น "พะเยารอเธอ"
14 ธันวาคม 2553 21:38 น. - comment id 1173355
ขอรบกวนพื้นที่ ..ช่องหว่างระหว่างเรา.. ด้วยคนนะคะไม่สัมผัส เสนาะ เหมือน คุณ แต่ก็ จากใจคะ
15 ธันวาคม 2553 23:19 น. - comment id 1173371
สมหวัง-ผิดหวัง เป็นเรื่องธรรมดา ขอให้มีกำลังใจครับ
14 ธันวาคม 2553 19:10 น. - comment id 1173430
เมื่อเหตุผลคือช่องว่างต่างเข้าใจ สุดแก้ไขความต่างเส้นทางฝัน หนทางรักสั่นคลอนตัดรอนกัน ทุกสิ่งนั้น "เปาะบาง" ระหว่างเรา... หากเราสอง"เข้าใจ" ในวันนั้น เส้นทางฝัน...ไม่ว่างจะห่างเหงา เส้นทางรักของหัวใจไม่ซึมเซา จะมีเรา...เดินไปในทางรัก... บางที่ช่องว่างที่เว้นไว้ อาจทำให้เรามองเห็นอะไรดีดี อีกมากมาย...
15 ธันวาคม 2553 13:56 น. - comment id 1173495
.............. สวัสดีคุณ แมงกุ๊ดจี่ เว้นช่องว่าง ระหว่างใจ ไว้ให้คิด เรามีสิทธิ์ ร่วมสร้าง เส้นทางฝัน บนทางเดิน เหินห่าง ระหว่างวัน คงมีฉัน เหงาอยู่ แต่ผู้เดียว .................
15 ธันวาคม 2553 21:04 น. - comment id 1173532
บางครั้งการเว้นช่องว่าง มันก็ทำให้เราไม่อึดอัดมากไป แต่ควรเว้นให้พอดีพอควร ไม่เว้นซะมากเกินไป อิอิ เดี๋ยวจะเป็นเส้นขนานแทน
15 ธันวาคม 2553 14:22 น. - comment id 1173575
............... หวัดดี คุณพลอยรดา เสียงเพลงแว่ว แผ่วพลิ้ว ปลิวข้ามฟ้า พะเยารอ.....เธอนั้น.......หรือไฉน? เมื่อความรัก เรานั้น มันสายไป ดั่งหัวใจ ด่าวดิ้น แทบสิ้นแรง บทกลอนจากใจ ช่างกินใจนัง คุณพลอยรดา ....................
15 ธันวาคม 2553 14:23 น. - comment id 1173577
............. ขอบคุณ คุณอนงค์นาง คุณคนลานเทวา..........ที่แวะทักทาย
16 ธันวาคม 2553 17:03 น. - comment id 1173887
ขอต่อกลอนท่านdin เก็บช่องว่างห่างถี่มีไว้เถิด วันใดเกิดฟุ้งซ่านมีงานเข้า อย่าให้ต้องขีดทางเส้นบางเทา ต่างกล่อมเกลากมล..ของตนเดิน รู้พิกัดจัดวางว่าต่างแบบ มิต้องแอบซ่อนใจว่าใครเขิน ใช้ภาษาพากลอนว้อนวอนเพลิน มิล่วงเกินกาลกลับ..สำหรับรอ เธอเป็นดินฉันเป็นดาว..ก็เปล่าใช่ ต่างเป็นให้แก่กันวันที่ท้อ พบแล้วจาก-พรากแล้วเจอ.ก็เออ-ออ อย่าหน้างอ..ใช่กัน..เพราะฉันกลัว ......... ขอโทษนะ.ที่มาแซวช้าไปหน่อย ........
16 ธันวาคม 2553 17:06 น. - comment id 1173889
เพราะเธอเป็นเธอ ฉันก็เป็นฉัน เราแตกต่างกัน ผูกพันจางลง เศร้าจังนะคะ
17 ธันวาคม 2553 03:39 น. - comment id 1173994
อ่านแล้วซึ้งจังเลยค่ะ
17 ธันวาคม 2553 11:58 น. - comment id 1174064
....................... หวัดดีคุณบูม คุณเพียงพลิ้ว .............เพราะเธอเป็นเธอ .............ฉันก็เป็นฉัน ............แม้แตกต่างกัน ............ผูกพันมั่นคง ............ไม่เศร้าจ้า ขอบคุณ คุณการัณยภาส ที่แวะทักทาย
17 ธันวาคม 2553 14:02 น. - comment id 1174081
หวัดดีจ้า คุณเฌอมาลย์ คุณพจนา ForLife
18 ธันวาคม 2553 12:30 น. - comment id 1174223
งั้นก็..มาลดช่องว่างระหว่างเราด้วยกันนะครับ คุณ din