เมฆาทาฉาบราบฟ้า มองมิเห็นดารานภาผัน มิอาจแม้แลเห็นเร้นแสงจันทร์ มืดมิดปิดกั้นสวรรค์ยา รอบกายส่ายสอดทอดนัยย์ทัศน์ ไร้เพื่อนจะเอื่อนอรรถ์เคียงข้า เงียบเหงาเปล่าเปรี่ยวเดี่ยวเอกา ในวิญญาหาได้หลับไปกับกาล รัตติกาลนานนับขยับสืบ ทีละน้อยค่อคืบครึ้มสถาน ทรวงข้าแขวนแล่นไหวไม่ทนทาน เข็นใจค้านคานเหงาขอเช้าคืน ราตรีนี้นานเหลือดั่งเถือจิต เร้าให้คิดฟุ้งไปฤทัยฝืน ต้องต่อต้านใจตนแท้แม้ทุกคืน แล้วค่อยขืนข่มตาหลับดับอารมณ์
ไก่เอยช่างขัน 8 ธ.ค. 2553 14:45 น. - ID 138241 
1141
2
0
8 ธันวาคม 2553 21:55 น. - comment id 1172049
แวะมาทักทายครับ
8 ธันวาคม 2553 23:06 น. - comment id 1172208
แล้วทำไมไม่พักผ่อนนอนเสียบ้าง มานั่งร้องครวญครางอย่างตอนนี้ เวลานอนไม่นอนอ่อนฤดี นอนสักทีเวลานี้ควรต้องนอน เมื่อไหร่จะได้ออกจาก รพ.?
9 ธันวาคม 2553 00:21 น. - comment id 1172224
นอนทั้งวันฝันไปเป็นหลายเรื่อง นอนกินบ้านผราญเมืองเปลืองขันธ์ บ้างก็เพียรละเหี่ยหลับไปทั้งวัน พอแจ่มจันทร์ฉายช่วงไม่ง่วงนอน ลูกก็รู้อยู่ยั้งคอยสั่งจิต ให้สถิตสงบสยบหลอน กำหนดอยู่รู้ไซร้ต้องไปนอน ตามพ่อสอนแล้วหนามิช้าพรัน
25 ธันวาคม 2553 04:59 น. - comment id 1175874
สุดยอดเลยอ่าาา พ่อลูกคู่นี้ สุดๆๆๆๆๆ เยี่ยมมาก พี่แซก สู้ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
