หนาว

สมุทร

๏ แสงสลัวมัวหมอกเงาดอกหม่น
มวลหนาวท้นจากเหนือมาเมื่อสาย
แดดเคยแรงแสงเคยจ้ามากลับกลาย
มืดมัวหมายห่อโลกให้โศกตรม
๏ เขม้นมองเหม่อไปปวดใจแล้ว
ทิวไม้แถวสีเทาเข้าผสม
ปลายกิ่งโก่งโง้งโงดูโง่งม
หนทางจมในหมอกหลอนหลอกตา
๏ แสงแห่งวันผันบิดวิกฤติทั่ว
ความสลัวแผ่สล้างสร้างผวา
ทางที่เคยผ่านไปแต่ไรมา
ก็เหมือนว่ามีมือมารื้อไป
๏ รื้อสิ่งเห็นรื้อวิถีรื้อชีวิต
มือยักษ์ปิดปมเงื่อนทุกเคลื่อนไหว
แม้นระงมจั๊กจั่นสนั่นไพร
ยังสิ้นไร้ทิศทางให้ย่างเดิน
๏ จะก่อไฟกองน้อยก็พลอยดับ
ด้วยหมอกหนามาทับแฉะฉุกเฉิน
ชื้นฉ่ำราวฝนพรมระทมเทิน
ให้ขัดเขินเข็ญชีพในตีบตัน
๏ นั่นผ้าผวยบนขื่อรื้อมาห่ม
พอต้องลมก็สลายคล้ายความฝัน
ซุกกายเข้าเสาเรือนสะเทือนพลัน
คานขื่อแปหักสะบั้นลงฟันดิน
๏ เมื่อความจนค่นแค้นมันแล่นทับ
ยากขยับขยายใดยามไร้สิน
เหลือขื่อแปเรือนหลังที่พังภินท์
จะสุมสิ้นก่อไฟไล่หนาวแล้ว 
สมุทร 
๒ ธ.ค.๕๓
				
comments powered by Disqus
  • คนสมุทรเหมือนกันค่ะ

    2 ธันวาคม 2553 14:40 น. - comment id 1171501

    11.gif11.gif11.gif
    เชื่อแระ ว่า คนสมุทร นี่จินตนาการกว้างไกล..
    แล้วยังถ่ายทอดออกมาได้น่าฟังอีกด้วยนะคะ...
    36.gif36.gif36.gif
    เอาดอกไม้มาต้อนรับไว้ก่อน..
  • สมุทร

    3 ธันวาคม 2553 10:24 น. - comment id 1171539

    ขบอคุณ คุณ"คนสมุทรเหมือนกันค่ะ" ที่เข้ามาต้อนรับด้วยดอกไม้ 36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน