๏ แสนรักสุดชัง ๏

แก้วประเสริฐ

        ๏ แสนรักสุดชัง ๏ 
๏ รำลึกซึ้งสุดสล้าง   ไป่หวน จริงนอ
รัดบ่มซ่านพะนอ       หวนซึ้ง
ระยิบสั่นเคล้าคลอ     บ่งซ่าน  นางนา
พึงพรากขาดยากขึ้ง   เหลือไร้วิญญา.๚ะ๛
๏ งามสงวนรำลึกซึ้งคนึงเจ้า
บ่มคลอเคล้าสุดสล้างงามฉวี
ระยิบยลคละคลุ้งผ่านเทวี
ดุจมารศรีพราวพร่างสว่างภิรมย์ฯ
๏ พวยฟุ้งซ่านฝากไว้ในดวงจิต
หวนลิขิตซ้อนเร้นเด่นทางขม
นอกเนื้อในหอมหวนล้วนเชยชม
เหลือแต่ลมผ่านกายไร้แลมองฯ
๏ พินิจหนึ่งผ่านไปสะท้านห้วง
รอนลิดบ่วงเร้นรอบชอบสนอง
รำพึงคิดจิตตวัดประวัติครอง
เคยเรืองรองห้วงรักมาปักทรวงฯ
๏ แสนจะรักหมุนวนผ่านชนขอบ
เรียงรายรอบแสนสวาทพลาดสิ่งหวง
เร้นหลีกหนีหายลับเปลี่ยนปรับดวง
ร้อยเป็นบ่วงคลายพรากมาจากไกลฯ
๏ สิ่งที่มอบกลับกลายสลายสิ้น
ดุจพื้นดินแตกหักยากแก้ไข
เหลือเพียงสิ่งสะสมบ่มอาลัย
สะท้อนใจเปลี่ยนสลับนับวกวนฯ
๏ อกหนออกเปล่าเปลี่ยวเปลี่ยนเลี้ยวลด
เหมือนวกกตสลับสล้างสร้างสิ่งฉงน
เปลี่ยนจากรักเป็นชังมาฝังตน
อวลระคนฟุ้งซ่านผ่านวิญญาฯ
๏ เปลี่ยนจากรักเป็นชังดังขึงกรอบ
เฝ้ารอบคอบหลีกเร้นมิเน้นหา
ปล่อยละทิ้งฝากไว้ไม่นำพา
ให้วาสนาพรหมลิขิตติดตรอมฯ
๏ อันชีวิตคนเราเพียงเท่านี้
รักที่มีอย่าหลงพะวงหอม
ดุจดั่งฉันฝันเพ้อละเมอพยอม
สู้เฝ้าถนอมคงได้คล้ายหมอกจาง.๚ะ๛
        *  แก้วประเสริฐ.  *