เป็นประโยคคำถามตามรู้สึก ในส่วนลึกสังเกตุเหตุและผล ตุ๊กตาเปรียบเหมือนเป็นเพื่อนคน ที่อยู่บนความเหงาของเราเอง ในห้องเช่าเหงาแอบและแคบเล็ก ยังมีเด็กอับโชคโลกข่มเหง ถูกลิขิตความหวังจึงวังเวง ไร้เสียงเพลงมาปลอบขอบน้ำตา เธอเฝ้าถาม "เจ้าหลง"ที่คงซื่อ นั่นก็คือความฝันของวันหน้า ยังหดหู่รู้เห็นความเป็นมา ตุ๊กตาสวมกอดอย่างปลอดภัย ภายในห้องหลายสีที่มืดอับ เสียงคุยกับเพื่อนเก่าว่าเหงาไหม มีแค่เพียงเดียงสาพูดจาไป แต่ข้างในหม่นไหม้ทุกนาที ด้วยฐานะขาดแคลนแสนลำบาก แม่ต้องจากสายตาทำหน้าที่ พ่อต้องห่างประจำนำสิ่งดี เพื่อให้มีคำตอบแก่ครอบครัว ท่ามสังคมไม่หยุดที่รุดหน้า โชคชะตาแตกต่างอย่างสุดขั้ว เมื่อเด็กน้อยเกิดใหม่ในความกลัว มีอยู่ทั่วไปหมดอย่างอดทน. .......................................
พงษ์ สุนนท์ 10 พ.ย. 2553 00:21 น. - ID 137831 
1429
7
0
10 พฤศจิกายน 2553 00:29 น. - comment id 1167635
...ข้าพเจ้า ว่าจะเอารูปน้องวิวกอดตุ๊กตามาลง แต่ด้วยความอ่อนด้อยด้านอิเล็คโทนิค จึงทำไห้ไม่สามารถลงได้..ขออภัย....จึงกลายมาเป็นกอดขนมปังแทน หุหุ
10 พฤศจิกายน 2553 02:03 น. - comment id 1167640
สวัสดีคะ คุณพงษ์ สุนนท์ เข้ามาเยี่ยมเยียนคะ
10 พฤศจิกายน 2553 10:30 น. - comment id 1167754
อ่านกลอนสะท้อนความรู้สึกออกมาได้ดีจังค่ะ
10 พฤศจิกายน 2553 10:51 น. - comment id 1167774
สะท้อนสังคมได้ดีจังค่ะ
10 พฤศจิกายน 2553 11:49 น. - comment id 1167802
ท่าน. คุณพงษ์ สุนนท์
...ไปนะ
11 พฤศจิกายน 2553 15:41 น. - comment id 1168363
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมชมผลงานค่ะ
11 พฤศจิกายน 2553 21:45 น. - comment id 1168473
:)
16 พฤศจิกายน 2553 18:44 น. - comment id 1169338
ชอบจังเลยกลอนนี้ งดงาม งดงาม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
