๐ ซึ้งตลึงโฉม ๐

แก้วประเสริฐ

              ๏ ซึ้งตลึงโฉม ๏
๏ เพ่งพิศนางหยาดฟ้า    พรรณราย จริงเอย
ดุจดั่งนางฟ้ากราย          แช่มข้อย
ลีลาช่างพริ้งพราย          เอวอ่อน ไหวแฮ
สองกรร่ายเรียงร้อย        วาบซึ้งปวงฤดี ฯ
๏ ทำนองคลอเสนาะพริ้ง  ดนตรี สนานแฮ
ฉากผ่านเมฆเปรมปรีดิ์     ม่านฟ้า
ปานประหนึ่งเกษมศรี      ลอยล่อง นภาเฮย
นางร่างพลางโยนคว้า     มณีแก้วแพรวพราย ฯ
๏ โฉมงามโยนรัตน์พลิ้ว   ระยับ งามนอ
ปุยขับผ่านรองรับ            สราญแก้ว
สายฟ้าป่วนผันจับ            แสงรอบ ขับเฮย
อสูรเขม่นหวังสิ่งแพร้ว      โลดคว้าใฝ่สนอง ฯ
๏ เอวอ่อนไหวเพริศพริ้ง  ล่อหลอก โยนแฮ
รัศมีประกายหยอก          สู่ฟ้า
ระยับจับผ่านนอก           เกิดก่อ แสงแฮ
วนรอบรำส่องคว้า          ม่านแก้วเปล่งฉวี ฯ
๏ สนานเสนาะดนตรีไซร้  กังวาน ซ่านนา
เย้าหลบม่านขาวกานต์     คละคลุ้ง
ลี้หลีกผ่านฉาดฉาน         แสงสี ยั่วแฮ
เปล่งปลั่งประดุจฟุ้ง         ผ่านฟ้าธาตรี ฯ
๏ อสูรเต้นผ่านยั่วเย้า   โฉมงาม หมายแฮ
ล่อหลอกมิเกรงขาม     ฤทธิ์เจ้า
ร่ายรำยั่วหยอกหยาม    มิก่อ เกรงนา
หลบหลีกสู่ม่านเคล้า    ผ่องแผ้วยั่วสนอง ฯ
๏ ขวานฟ้าหลากสีคลุ้ง   กำจาย แสงเฮย
ฟ้าฟาดแทบแตกสลาย    สุดสิ้น
นวลนางออกยั่วพราย     แก้วมณี งามแฮ
อนงค์เพ่งพลางแลบลิ้น   ยั่วเย้าโยนมณี ฯ
๏ สีสันแก้วส่องฟ้า        เฉิดโฉม งามนา
รำร่ายดั่งประโลม          หยอกเย้า
เบี่ยงหลบอสูรถลาโถม   หนีหลบ เมฆา
สิ้นสุดการแสดงเคล้า     เทิดไว้มณีโฉม.๚ะ๛
           * แก้วประเสริฐ. *