สายลมอ่อน แทนทุกห้วงอาวรณ์ที่รู้จัก กรีดเสียงส่งสายมาทายทัก หวีดไหวไกวกวักจนมักคุ้น ไม่เคยได้พบหน้า ยินแต่คำร่ำลาอันอบอุ่น พร้อมทุกเอื้ออาทรอ่อนละมุน ปานว่าโลกจะหยุดหมุนเสียตรงนั้น สรรพสิ่ง... มิรู้ว่าความจริงหรือความฝัน ที่เชื่อมน้ำเชื่อมฟ้าเข้าหากัน และแยกโลกสะบั้นอย่างชัดเจน เกลียวคลื่น ยังสะอื้นหลั่งรายไม่วายเว้น ปราสาททรายไหวโยนจนโอนเอน ร่ำไห้ให้เห็นอยู่เช่นนั้น เสียงดนตรีนี้แสนเศร้า ไหวไหวเบาเบาก็ใจสั่น อาจว่าเราขลาดเขลาเท่าๆกัน จึงฝากถ้อยรำพันในวันวาย.
8 พฤศจิกายน 2553 02:57 น. - comment id 1167177
เสียงดนตรีนี้เศร้าเพราะเจ้าโศก อุปโหลกอ่อนเพลีย..จนเสียหาย รู้เรื่องฉันแรมร้าง..ซักกะตาย หรือนิยายหลังข่าวจบถึงซบเซา เสียงดนตรีแสนเศร้าเพราะเจ้าซึ้ง ยังคิดถึงฉันไว้..ใช่ไหมเล่า? ตกลงเธอเพ้อฝัน..คือฉันเดา โปรดอย่าเอาเป็นอารมณ์...ฉันงมงาย .....................................
8 พฤศจิกายน 2553 10:42 น. - comment id 1167250
แซมชอบบทนี้มากๆเลยค่ะ (ชอบอีกแล้ว) อ่านแล้ว เหงาๆ..หนาวๆ.. แต่อุ่นๆ...และหวาน เวลาเขียนรู้สึกแบบนี้หรือเปล่าคะ... แซมค่ะ
9 พฤศจิกายน 2553 19:27 น. - comment id 1167538
งดงามจริง ๆ ครับคุณปาลิน
10 พฤศจิกายน 2553 13:34 น. - comment id 1167854
อย่าเศร้าเลยค่ะ วันนี้คุณยิ้มหรือยัง