ถามหาสัญญารัก

อินสวน

     ได้อ่านถ้อยร้อยรักในอักษร
ให้สะท้อนฟุ้งซ่านเพราะหวานไหว
กลัวจะตกเล่ห์ลวงพวงมาลัย
ของฅนไกลล้านนาที่มาลวง
         ดอกชมพูภูคาฤๅมาโน้ม
กิ่งพะโยมจากแดนถิ่นแมนสรวง
กลัวจะหว่านน้ำคำให้ช้ำทรวง
แค่เพียงช่วงชั่วคราวให้ราวราน
       ธรรมดาประสาคราแรกรัก
น้ำต้มผักที่ขมชมว่าหวาน
จะกี่หมื่นพันอ้อยร้อยน้ำตาล
ก็แพ้พาลหวานหมดสิ้นรสไป
         โอ้พ่อดอกภูคาอย่ารักเร่
หากรักง่ายถ่ายเทคงหมองไหม้
ดอกโสนบานเช้าจะร้าวใจ
ขอฅนไกลเมตตาได้ปราณี(จากลุ่มเจ้าพระยา)
     ทบทวนถ้อยร้อยคำลำนำกล่าว
ถึงเรื่องราวเกี่ยวข้องน้องและพี่
ต่างอาทรอ่อนไหวในไมตรี
ปรารถนาดีแก่กันสร้างฝันงาม
	   ดอกชมพูภูคาค่าสูงส่ง
เกรงน้องหลงประเด็นเป็นคำถาม
หากเป็นเพียงดอกหญ้าด้อยค่าตาม
จะลำบากยากยามอยากดอมดม
	   อยากเทใจลงกองลองพินิจ
วิเคราะห์คิดจำเพาะความเหมาะสม
แล้วจำแนกแยกส่วนมายาชม
ลบคำคมลมปากออกจากใจ
	   ไม่อยากได้รักเร่ถ่ายเทล้น
จากใจคนเปลี่ยวเหงาเข้าใจไหม
ไม่อยากเป็นตัวแทนคนแดนไกล
ไม่อยากใช่คนใหม่ใช้ทดแทน
	   หากผักขมจะไม่ชมหรอกว่าหวาน
อยากรักนานร้อยวันพันหมื่นแสน
ผูกสัมพันธ์นานเนิ่นเกินกว่าแฟน
ถ้าหากแม้นมั่นคงจงยืนยัน
	   คงเป็นแค่ดอกหญ้าไม่กล้าเร่
เกรงเสน่ห์มีน้อยพลอยถูกหยัน
ยามฝนซาหน้าแล้งแห้งผูกพัน
เกรงโสนดอกนั้นแบ่งปันใจ......(จากยอดดอย)