...สถิราปริยาอร...

คิดถึงดะรุณ ณ มะนะทรวง		
ผิจะล่วงละเลยกาล
เคยเคียงมะนัสจะระดะสาน		
พะจะนา ณ ลานโสม
ยังคงประทับวะจะนะนวล		
ฤดิหวนก็เล้าโลม
อาบเอมเกษม-กะมะละโน้ม		
จะระคลายละหายหมอง
แม้นเพียงระลึกวะระอนงค์		
อภิรมย์สราญครอง
หลากล้นกระแสกะรุณะย์คล้อง	
ปฏิพัทธ์ ธ สองมน
ยามเจ้าสะบั้นหะทะยะภักดิ์		
มะธุรักละล่วงพ้น
ไร้ถ้อยถวายพิริยะปรน		
ดะนุล้วนมิผันแปร
ตั้งจิตประดิษฐ์พะจะนะหวาน		
วะระจาร ณ รักแท้
แม้นเจ้ามิเคยจะยะละแล		
อุระแผ่ก็เผยความ
ไม่พ้อ ฤ ครวญวะระอนงค์		
มะนะคงระเรื่องาม
ยังซับอะดีตระมะย์วิราม		
จะละล่วง  ผิ กาลนี้
ความเป็นนิรันดร์กะมะละรัก		
ก็ประจักษะพร้อมพลี
หนึ่งเดียว ณ ห้วงปิติฤดี		
สะถิราปริยาอร