ในห้วงจินตนาการ..ปล่อยหัวใจให้โบยบินไปหาเธอ..คนที่แสนคิดถึงเต็มห้องใจ.. เธอ...ช่างเหมือนแสงสีทองที่ลอดผ่านม่านเมฆหม่นมัวให้ความสว่างแก่ผืนแผ่นดิน เธอ..ประหนึ่งสายลมแผ่วพลิ้ว ลูบไล้ ผิวกายให้ละมุน ..หัวใจพลอยอ่อนหวาน แม้ระยะทางแสนไกล แต่ไม่อาจพรากใจให้อยู่ไกลจากเธอได้ จากคนที่เคยเดียวดาย กลับเดินมาพบแสงสว่างบนปลายทางฝัน หากนี่คือห้วงจินตนาการ...ก็ขอให้อีกฟากฝั่งฟ้ารู้ไว้เถิด ว่าใจดวงนี้ ได้วางอยู่ในอ้อมกอดอ้อมฝันแห่งหัวใจคุณแล้ว