เที่ยนหยด

19 สิงหาคม 2553 15:22 น. - comment id 1151971

ที่ 1 ดีกว่า..

เพียงพลิ้ว

19 สิงหาคม 2553 16:15 น. - comment id 1151979

ปล่อยใจ อย่าปล่อยให้ลอยไกลเกินการณ์นะคะ

ครูกระดาษทราย

19 สิงหาคม 2553 16:35 น. - comment id 1151993

ปล่อยใจ

ลอยไปลอยไกลไม่ลอยหาย

มาหยุดอยู่คู่เคียงข้างกาย

เธอคือจุดหมายใจมา...

วิทย์ ศิริ

19 สิงหาคม 2553 19:14 น. - comment id 1152014

ดวงใจ...ทุกคนมีสิทธิ์จะรักกันได้

เพลงนี้เคยได้ยินบ่อยๆคับ

ใบคา

19 สิงหาคม 2553 19:24 น. - comment id 1152017

อย่าปล่อยให้ลอยไปไกลนะครับ

เอามาอยู่กับเนื้อกับตัวบ้าง   

cicada

20 สิงหาคม 2553 08:10 น. - comment id 1152054

ถ้าไม่อยากถูกกักขัง อย่าไปเที่ยวซุกซนนะจ๊ะ....ดวงใจ 

แซม

ปู่กิ่งฯ

20 สิงหาคม 2553 10:13 น. - comment id 1152089

ปล่อยใจให้ลอยไปไกลระวัง..จะหลงเน้อ  อิอิ
มาเยี่ยมจ้า

อนงค์นาง

20 สิงหาคม 2553 10:42 น. - comment id 1152111

ปล่อยบ่อยเหมือนกันค่ะ ต้องคอยดึงไว้ประจำ

รี

20 สิงหาคม 2553 12:47 น. - comment id 1152138

แวะมาเรียกขวัญกลับบ้านจ้า.....



ฝากความคิดถึงหาเหล่าเจ้าจอมด้วยนะค่ะ....

แก้วประภัสสร

20 สิงหาคม 2553 13:04 น. - comment id 1152144

10 ปล่อยใจ ปล่อยไปเถอะค่ะ...

แต่ว่า...

ต้องเก็บไข่ไว้ก่อน ..อิ

ก้าวที่...กล้า

20 สิงหาคม 2553 15:53 น. - comment id 1152162

สวัสดีค่ะพี่เทียนฯ
ขอบคุณค่ะน้องกานต์
เจ้าค่ะคุณครูกระดาษทราย
ขอบคุณค่ะคุณวิทย์ ศิริ
เคยฟังเหมือนกันค่ะใบคา
แหะ แหะcicada
อยากโดนกักขัง เอ๊ย มะใช่ปู่กิ่งฯ
ขอบคุณค่ะคุณอนงค์นาง
ขอบคุณค่ะน้องรี
คิดถึงด้วยจ้าพี่แก้วแบน
ขอบคุณค่ะขอบคุณค่ะ

ฮ่องเต้*

21 สิงหาคม 2553 01:59 น. - comment id 1152260

kirati

21 สิงหาคม 2553 22:00 น. - comment id 1152293

หวัดดีจร้า...อาคุงก้าว...นพพร...
น่าน...ว่าแล้วเชียว...
เด้วเล่าตำนาน...ท่าเตียนให้ฟัง...อิอิ
จะได้หายเหงา....เน๊อะ...

ถึงว่า...วันก่อน ฉันนอนดูฟ้า
เห็นเดือนดารา กระพริบตาให้
สักครู่มีแสง สีแดงไสว
พุ่งเป็นเปลวไฟ ไปทางดาวศุกร์

ในวันต่อมา คราฝนตกหนัก
ฉันมองเห็นยักษ์..หักไม้สนุ๊ก
ไม่มีโต๊ะให้ คงไม่สนุก
เลยเปลี่ยนสนุ๊ก...ไปบุกท่าเตียน

ทำกำแพงพัง...สุดฝั่งจะผูกเปล
ยักษ์จอมเจ้าเล่ห์...เกเรเลยเพี้ยน
มุ่งไปเตร็ดเตร่...ทะเลจอมเทียน
ลาแล้วท่าเตียน...เพียรสร้างปราสาททราย...

สร้างอยู่เจ็ดปี...เจดีย์...หาดขาว
ปราสาท..สูงราว...จันทร์เจ้าเฉิดฉาย...
และแล้ว...มีคลื่น...มาครืนทลาย
สิ้นปราสาททราย....กลายเป็นนิทาน...

ยักษ์นั่ง...มองหาด...เหมือนขาดอะไรหนอ...
ยักษ์เหงายักษ์ท้อ...พอเริ่มขับขาน...
ยักษ์ฝังตัวเอง...ร้องเพลงร้าวราน...
กลับวัด...ชั่วกาล...นิ่งนาน...ที่ท่าเตียน..
  เล่าเอง...เศร้าเอง...อ่ะดิ...
อุ๊ย.... ไม่เห็นเกี่ยวกะกลอนเรยง่ะ...ขอรับ...

อินสวน

22 สิงหาคม 2553 17:31 น. - comment id 1152501

ปล่อยใจ...ไปตาม...ที่อยากไป
ตามดูใจสักตั้ง...ไปถึงไหน
ไม่ทนฝืน..ขืนข้องให้หมองไย
ปล่อยมันไป..ตามใจ..จะต้องการ

ก้าวที่...กล้า

23 สิงหาคม 2553 16:03 น. - comment id 1152655

พี่ฮ่องเต้
ขอบคุณค่ะกีรติ
ดีจ้า

พอนิทานเล่าจบแล้วพบว่า
เจ้าน้ำตารินไหลอย่างไรนี่
แรกที่ฟังคลายเหงาดูเข้าที
แต่ตอนนี้ไยเหงาเศร้ากว่าเดิม

เศร้าอ่ะ กีรติคุณอินสวน
ขอบคุณค่ะขอบคุณค่ะ

พจนา ForLife

24 สิงหาคม 2553 09:08 น. - comment id 1152755

แวะเข้ามาเยี่ยม และให้กำลังใจครับ