เป็นหัวหมาหัวหนึ่งถึงค่าน้อย ดีกว่าร้อยหางทาสราชสีห์ ไล่กัดแขกแปลกด่านต้านไพรี ก็ยังดีกว่าหมื่นค่ามหาโจร เป็นหมาไทยต้ององอาจสมชาติหมา ใช่ด้านหน้าหลอกตัวสวมหัวโขน ความเป็นไทยทุกขณะถูกจะโคน ถึงไม่ต้องร้องตะโกนก็เป็น ไท ประชาชนจ้างเราไว้เห่าหอน ขุดสันดอนพวกชั่วช้า - ท้าทายสมัย หมาจะต้องรู้ลีลาว่าหมาใคร ใช่เห่าใบตองแห้งแสร้งประจาน เกิดเป็นหมาต้องรู้ดีหน้าที่หมา ปวงประชาขุนเราไว้เฝ้าบ้าน เลือดของหมาที่รินหลั่งต้องหลังอาน พร้อมต่อต้านปรปักษ์หนักแผ่นดิน หมาต้องไม่โต้ตอบเข้าลอบกัด ทำตัวเป็นจรจัดหิวทรัพย์สิน หมาต้องไม่ใช่หมาหมู่รู้จักกิน แต่ต้องดิ้นรนสู้รู้จักพอ หมาจะต้ององอาจสมชาติหมา อย่าให้ใครก่นด่าถึงโคตรพ่อ ต้องจำจดรสอาหารและการรอ ซื่อสัตย์ต่ออุดมการณ์งานของตัว แผ่นดินนี้ชื่อว่าไทยให้ที่เกิด ภูมิใจเถิดแม้นไพรีจะมีทั่ว คุ้มเจ้าของป้องผองภัยไยต้องกลัว ดีกว่าชั่วราชสีห์...วิถีโจร 5 มีนาคม 2541 ที่ระลึกวันนักข่าวและสื่อมวลชน ลพบุรีสาร ................................................. หวัดดีครับ วันนี้กระบี่ใบไม้ขอเอาบทกลอนเก่า ๆ สมัยเรียนปี 1 ในรั้ววิทยาลัยมาฝาก บังเอิญไปรื้อตู้หนังสือมา แล้วดันไปเจองานเขียนของตัวเองสมัยที่ยังเป็นวัยรุ่นอยู่ (ซึ่งงานเขียนเหล่านี้ ผมลืมไปหมดแล้วว่าตัวเองเคยแต่งมา) บอกตรง ๆ พออ่านปุ๊บแล้วขนลุกเลย ที่ขนลุกนี่ไม่ใช่เพราะเก่ง หรือแต่งไพเราะอะไรนะ แต่ขนลุกเพราะว่าในช่วงหนึ่งของชีวิตเราเคยมีความคิดรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ บางบทประพันธ์นะ ผมอ่านไปได้ไม่กี่บรรทัดแล้วผมๆต้องรีบผ่านไปเลย และที่น่าอับอายกว่านั้นก็คือผลงานเหล่านี้เป็นผลงานที่ผมรวมเป็นเล่มไว้เรียบร้อยเพื่อนำเสนอสำนักพิมพ์และถูกตีกลับมาเรียบร้อยแล้วด้วย..... ตอนนี้ผมจำไม่ได้แล้วล่ะ ว่าสำนักพิมพ์และบรรณาธิการที่ตรวจงานเหล่านี้ของผมชื่ออะไร แต่มีรอยดินสอแก้ไขมาถี่ยิบเลย(ซึ่งแสดงถึงความเป็นมืออาชีพ และความกรุณากับผมมาก)แต่จำได้ว่าผมเองในขณะนั้น(ยังเป็นเด็กอยู่)กลับคิดไปว่า ทำไมนะ งานของเราก็ดีแล้วนี่(หว่า) ทำไมถึงไม่รับผลงานของเราเข้าตีพิมพ์ด้วยล่ะ... แต่พอวันนี้กลับมาอ่านผลงานเหล่านี้อีกครั้งเข้า ผมก็ต้องกลับไปเสียใจอีกเช่นกัน ว่าทำไมเราถึงจำชื่อบรรณาธิการท่านนี้ไม่ได้ บรรณาธิการ ที่อ่านผลงานของเด็กไม่รู้ความคนหนึ่งทุกตัวอักษร พร้อมส่งพัสดุตีกลับต้นฉบับพร้อมข้อคอมเม้นต์ทั้งหมดมาให้ทบทวนดู... ที่ผมนำบทกลอนเก่าบทนี้มาลงก็เพราะว่าเผื่อบังเอิญท่านมาอ่านและเกิดจำได้(ซึ่งโอกาสเป็นไปได้น้อยมาก) ผมอยากจะขอบอกกับท่านว่าผมขอโทษที่เคยคิดอวดดีในขณะนั้น และขอบคุณในความกรุณาของท่านที่มีต่อเด็กไม่รู้ความคนนี้ เป็นอย่างมากด้วย(ในขณะนั้นส่งให้พิจารณาในนามปากกาอื่น) ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมท่านไม่พิจารณางานของผม(เพราะถ้าผมเป็นท่านผมก็จะไม่รับพิจารณาเหมือนกัน) ยังไงก็ขอส่งใจให้ท่าน โชคดี และเจริญรุ่งเรืองยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะครับ ขอบคุณมากครับครู กระบี่ใบไม้
12 สิงหาคม 2553 22:10 น. - comment id 1150974
พี่ใบไม้....ยอดเยี่ยมไปเลย แซมชอบมากๆ เลยนะคะ... ในงานโชว์หมา ถ้าหมามีความประพฤตินอกคอก ผู้จูงหมาจะเป็นผู้เดือดร้อน....ไม่แปลกใจใช่ไหมคะ ว่าทำไมสื่อ เค้าถึงไม่ลงบทกลอนของพี่ใบไม้ตอนนั้ัน... ไม่ใช่เพราะกลอนของพี่ใบไม้ไม่เข้าขั้น แต่ผู้จูงหมาต้องระวังตัว... เดี๋ยวแซมเอาไปลงให้ที่เมือง ทิมบั๊กทู ( เป็นเมืองสมมุติของใครของมันค่ะ )... อยากอ่านกลอนเก่าๆของพี่ใบไม้อีกค่ะ.... ขอบคุณเสมอค่ะ แซมค่ะ
12 สิงหาคม 2553 22:26 น. - comment id 1150979
สวัสดีจ้า มะขิ่น ขอบคุณนะจ๊ะที่ให้กำลังใจ พี่ใบไม้ ยกมาแค่บทเดียว ในบทอื่นๆ ก็มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงเลยทีเดียว ขนาดพี่ใบไม้กลับมาอ่านใหม่ยังขนลุกเลย ไม่น่าเชื่อจะเป็นคนเดียวกัน กระบี่ใบไม้ แห่งห้องกลอน ในความทรงจำ ที่เป็นกลอนรักของเด็กๆในเวบเด็กดี และก็ไม่น่าเชื่ออีกว่าจะเป็นคนเดียวกับ กระบี่ใบไม้ ที่เขียน นิทานเซ็น ให้มะขิ่นอ่านหลายบทแล้วด้วย ถ้ามะขิ่นชอบ(แต่กลัวคนอื่นไม่ชอบ) พี่ใบไม้จะลองเอามาลงให้อีกก็ได้จ้าาาา แต่กลัวโดนกระถางเขวี้ยงแล้วหลบไม่ทันน่ะดิ หัวแตกเลยนะนั่น55555555555
13 สิงหาคม 2553 17:19 น. - comment id 1151064
เราว่ามันก็ดีนะ อ่านแล้วได้อารมณ์ดี เห็นด้วยแวะมาเยี่ยมค่ะ
13 สิงหาคม 2553 22:14 น. - comment id 1151095
อ่านบทกลอนแล้วชื่นชอบค่ะ แนวคิดในแต่ละมุมมองที่น่าติดตาม เอามาลงให้ได้อ่านอีกเรื่อยๆนะคะ ให้เพื่อนเอารางวัลมาให้จ้า^^ ปล,จากน้องสาวมะขิ่น555+(พี่แซมเปลี่ยนชื่อแล้วเหรอ งั้นหนูสนชื่อไรดี มะเหงก เอ๊ย มะเขียม เอ๊ย มะรู้ดิ555+)
14 สิงหาคม 2553 01:38 น. - comment id 1151108
หวัดดีขอรับ...ท่านกระบี่.... อ่านเนื้อหา...ในกลอน... ก็มีเนื้อหาที่...ทำความเข้าใจได้ แต่ลีลาออกจะ ปะทุ อารมณ์ เอามากๆ... ในสมัยผม...เป็นวัยรุ่น...เรื่องราวที่... เกิดขึ้น...ต่างๆ...ผมมอง ก็คิดว่า มองทะลุหมด...ในตอนนั้น... พอผ่านมาอีกสักหน่อย....ความคิดก็เปลี่ยน ข้าง...กลับตาลปัตรไปเลย... และพอ...ผ่านชีวิตมาถึง...ขณะนี้...ได้ ผมกลับมองเห็น...ทุกอย่างเสมอ...กัน.. เหมือนกัน...แตกต่างกัน...ก็แค่วิธี... และวิถี... และที่แน่ๆ...ทุกอย่างบนโลก... ผิดครรลอง...ไปหมด... เมื่อวันหนึ่งมาถึง... ท่านกระบี่อาจจะพบความประหลาด ใจ...ในจิตของตนเอง...อีก...ก็เป็นได้...ขอรับ ชอบจุดประสงค์...กระทู้นี้...ขอรับ...
14 สิงหาคม 2553 13:59 น. - comment id 1151154
ขอบคุณคุณทิพย์โนราห์ พันดาว และ คุณหนูสนมากนะครับ ที่แวะมาเยี่ยม และขอบคุณคุณkirati สำหรับความคิดเห็น มันเป็นเยี่ยงนั้นจริงๆ ฉะนั้นแล...
14 สิงหาคม 2553 14:03 น. - comment id 1151155
อ้อ....หนูสน พี่ใบไม้ รู้ พี่ใบไม้ รู้.... น้องสาว "มะขิ่น" ชื่อ "มะเขียง" อันนี้ นู๋แซมบอกมา.... กระบี่ใบไม้ คอนเฟิร์ม 5555555555555+(เอิ๊ก..)
14 สิงหาคม 2553 15:09 น. - comment id 1151158
พี่ใบไม้น่ารักจัง..จำได้อีกแน่ะ..... มะขิ่น