พูดกับพ่อทุกครั้ง ยามเหงา มองรูปพ่อข้างเสา เหว่ว้า ชีวิตดั่งสำเภา จมล่ม ไกลห่างฝังสุดคว้า จับได้เพียงลม เมื่อเสาหลักหักล้ม พังทรุด ชีวิตลูกสะดุด พลาดพลั้ง ปัญหาหนักโผล่ผุด รายรอบ ระลึกถึงทุกครั้ง เมื่อท้อทุกที มะเร็งแสนชั่วร้าย เพชรฆาต มันพรากฝันที่วาด จบสิ้น ลูกผิดที่ประมาท เลินเล่อ ใจเจ็บแทบแดดิ้น เพราะรู้ช้าไป
3 สิงหาคม 2553 17:23 น. - comment id 1149440
3 สิงหาคม 2553 18:51 น. - comment id 1149451
เหมือนกันเรยพ่อพิมก็ไปสวรรค์เช่นกันคะ
3 สิงหาคม 2553 18:54 น. - comment id 1149455
คิดถึงแม่ เป็นเหมือนในคำประพันธุ์
3 สิงหาคม 2553 19:22 น. - comment id 1149479
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ท่านยังอยู่ในใจลูกเสมอค่ะพี่แกงฯ
3 สิงหาคม 2553 21:00 น. - comment id 1149506
มาเป็นกำลังใจให้คับ
3 สิงหาคม 2553 22:08 น. - comment id 1149531
คิดถึงพ่อเหมือนกัน บ้านเราเคยมีพ่อ คุยกัน เถียงกัน ตอนนี้บ้านเงียบเหงารูปพ่ออยู่ตรงเสาเหมือนกัน
3 สิงหาคม 2553 23:11 น. - comment id 1149552
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
4 สิงหาคม 2553 08:16 น. - comment id 1149560
เข้าใจถึงความรู้สึกค่ะ..พ่ออ้อยก็เสียชีวิต ด้วยโรคนี้เหมือนกัน..เป็นกำลังใจให้ค่ะ
4 สิงหาคม 2553 08:37 น. - comment id 1149583
เป็นกำลังใจให้ จ้า น้องแกงฯ
4 สิงหาคม 2553 09:09 น. - comment id 1149598
เป็นกำลังใจให้จ้ะ
4 สิงหาคม 2553 10:44 น. - comment id 1149625
ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ
4 สิงหาคม 2553 11:19 น. - comment id 1149648
วันสุดท้ายพ่อจากพรากลูกแก้ว หัวใจแป้วเกินต้านจะทานไหว น้ำตาตกสะอื้นกลืนข้างใน หมดสิ้นไร้ร่มโพธิ์โอ้อกเรา พ่อจากไปโรคร้าย....ทันที ไม่อาจยื้อชีวี............อยู่แล้ว น้ำตาท่วมทวี.......... ล้นเอ่อ ลูกนา เดินท่ามกลางใจแป้ว.......เหม่อเพ้อเกินทนฯ เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ
4 สิงหาคม 2553 11:50 น. - comment id 1149658
หวัดดีจร้า...น้องแกงฯ หัดเขียน...เยอะๆ...จร้า... จะได้หลั่งไหล...จินตนาการ...กัน....จร้า... เนื้อหา...พาคุงพี่...คิดไปต่างๆนาๆ...หนอ...แม่แกง... ไงๆ...ก็สู้ไป...ตามวาระแห่งตัวเรา... อย่าท้ออย่าแท้...อย่าแพ้...ใดๆ ล่ะ...นะ... พี่ขอแจมไว้ประดับกลอนคุงน้องน่ะ..... พ่อจากไป ไหนนั้น ฉันไม่รู้ ได้เพียงดู รูปชิด...ติดข้างฝา น้อมรำลึก...นึกไป...ใจก็พา ให้จิตรา...ครวญค่า...หาบิดร แลหลากล้น...คนเป็น...เหมือนเช่นฉัน ต่างเพียงฝัน...พบพ่อ...พอทอดถอน คลายคิดถึง...ซึ้งไว้...ในคำกลอน ค่ำคงนอน...พบหนอ...พ่อของเรา สู้ๆๆๆๆๆ....
4 สิงหาคม 2553 11:52 น. - comment id 1149660
อิอิ...พิมพ์ไวไปโหน่ยจร้า....
4 สิงหาคม 2553 13:33 น. - comment id 1149720
4 สิงหาคม 2553 14:14 น. - comment id 1149732
คุณ..จิ้งจอกน้อย // ขอบคุณมากค่ะสำหรับดอกไม้ *************************** คุณ..พิมญดา // ขอบคุณมากค่ะ เช่นกัน แกงฯขอเป็นกำลังให้คุณพิมฯ ด้วยค่ะ *************************** คุณ..คนเดียวกัน // ขอบคุณมากค่ะ สุ1000 แค่นี้เอง ไปหาแม่ดิ *************************** น้อง..ม่านแก้ว // ขอบคุณมากค่ะ คิดถึงน้องนะจ๊ะ *************************** พี่....วิทย์ // ขอบคุณมากค่ะ *************************** คุณ...ครูกระดาษทราย // ขอบคุณมากค่ะ ค่ะครู...เหลือเพียงภาพให้เราไว้ดูต่างหน้า *************************** คุณ...เฌอมาลย์ // ขอบคุณมากค่ะ *************************** คุณ..เที่ยนหยด // ขอบคุณมากค่ะ แกงฯ...ขอเป็นกำลังให้คุณอ้อย ด้วยนะคะ หัวอกเดียวกัน *************************** พี่...กิ่งโศก // ขอบคุณมากพี่ *************************** พี่...ก้าวที่...กล้า // ขอบคุณมากพี่ *************************** คุณ..มณีจันทร์ // ขอบคุณมากค่ะ //โอ๋ๆๆ อย่าร้องนะ..แกงฯแพ้น้ำตาผู้หญิง..อิอิ *************************** พี่...แก้วประภัสสร // ขอบคุณมากพี่ กลอนและโคลงของพี่แก้ว ไพเราะมากค่ะ *************************** พี่..kirati // ขอบคุณมากพี่ แกงฯ ง๊กค่ะ เก็บกลอนที่พี่แจมไว้..อิอิ *************************** คุณ..nig. // ขอบคุณมากค่ะ โอ้โห....ดอกไม้เหมามาทั้งสวนเลยปะคะ..อิอิ แกงฯ...ขอให้ พี่ๆๆและเพื่อนๆทุกท่าน จงมีแต่ความสุขรวยๆๆนะคะ...
4 สิงหาคม 2553 14:31 น. - comment id 1149744
สวัสดีค่ะ คุณแกงฯ เอามาฝากค่ะ
4 สิงหาคม 2553 17:48 น. - comment id 1149781
สวัสดีค่ะ...คุณวลีลักษณา ถ้าเอา... มาให้แกงฯ ต่อไปคุณ วลีก็เป็น คนไร้... เพราะฉะนั้นแกงฯ ไม่ยอม...อิอิ ขอบคุณฮะที่ทักทายกัน...
4 สิงหาคม 2553 19:13 น. - comment id 1149791
ใหม่ๆก็แบบนี้แหละจ้าศิษย์เรา สมัยครูเล่น แย่กว่านี้อีก ผิดทั้งรูปแบบและกรอบไปเลยล่ะ แต่ก็ไม่อาจจะหนีพ้นความพยายามไปได้ นี่ยังดี ที่ไม่ผิดรูปแบบกรอบนับว่าใช่ได้แล้ว เพียงแต่ ยังไม่ซึ้งในอักษรที่จะนำมาใช้ยังขาดความอ่อน หวานพลิ้วท่วงท่าทำนองเท่านั้น พยายามเถิดไม่หนีไปได้หรอก หัดอ่านคน ที่เขาเก่งเขียนไว้เสมอๆ ว่าการเขียนเขาใช้อะไร เป็นเกณฑ์ที่ทำให้เกิดความไพเราะอ่อนช้อยได้ นั่นก็คืออักษรต้องสัมพันธ์กับทำนอง ควร ฝึกการอ่านโคลงไว้ก็ยิ่งดีจะทำให้การเขียนง่าย ขึ้นจ๊ะ มาถึงขั้นนี้แล้วนับว่าใช้ได้ เพียงแต่ยัง ขาดการจัดการเท่านั้นจ้า สู้เถิดศิษย์รักเราอย่า พึ่งท้อแท้เสียก่อนนะ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
4 สิงหาคม 2553 20:00 น. - comment id 1149801
...กลับไปก็เจอแต่กรอบรูป
4 สิงหาคม 2553 21:02 น. - comment id 1149805
ไปเป็นลูกของพ่อพี่มั้ย แบบว่าลูกซาภ้ายน่ะ
5 สิงหาคม 2553 08:27 น. - comment id 1149848
คุณครูแก้วประเสริฐ... ขอบพระคุณมากค่ะ ไม่ท้อค่ะ แกงฯจะพยายามให้มากกว่านี้ค่ะ.... ----------------------------------------- คุณ..คนเดีนวหัน ( ชื่อแปลกจัง 55) ก็ยังดีนะ มีให้เห็น แค่กรอบรูปก็ยังดี..อิอิ -------------------------------------------- พี่....ทิวไม้... พูดอะไรออกมารับผิดชอบด้วยนะคะ... แกงฯจะถือว่าเป็นคำท้า...เอ๊ยคำชวนนะพี่..
5 สิงหาคม 2553 09:50 น. - comment id 1149856
สวัสดีครับ เสียใจด้วยนะครับ ทุกอย่างดำเนินไปตามธรรมะนะครับ
5 สิงหาคม 2553 13:15 น. - comment id 1149883
พี่....อินสวน สวัสดีค่ะ... ขอบคุณมากค่ะพี่....พี่สบายดีไหมคะ
5 สิงหาคม 2553 19:06 น. - comment id 1150012
เข้าใจความรู้สึกค่ะ.....พี่ชายของโอ้ละหนอก็เป็นเช่นเดียวกัน......ต้องทำใจนะคะ......
6 สิงหาคม 2553 09:55 น. - comment id 1150099
สวัสดีค่ะพี่...โอ้ละหนอ ขอบคุณมากค่ะพี่ พี่สบายดีไหมค่ะ คิดถึงนะคะ