ขอบันทึกจารึกเขียนถึงแม่ ลูกอ่อนแอเกินกว่ามาแก้ไข อยากจะเก็บความช้ำนี้ที่หัวใจ สุดหวั่นไหวเกินจะรับกับเหตุการณ์ อยากจะบอกกับแม่พ่อให้รับรู้ แต่คิดดูท่านคงเศร้าเราสงสาร จึงต้องเก็บความหงอยเหงาเศร้าดวงมาลย์ แม้ร้าวรานเพียงใดใจต้องทน ต้องฝืนยิ้มเริงร่าหน้าตาชื่น ความขมขื่นเก็บไว้ใจหมองหม่น อยากจะบอดแม่เหลือเกินลูกทุกข์ทน แต่อับจนคำบอกเล่าเราไม่มี ขอเพียงแต่แม่รับรู้ว่าลูกสุข เก็บความทุกข์ไว้ในดวงใจนี้ แม้อ่อนแอเกินจะรับกับชีวี ควรหรือที่บอกแม่เราให้เศร้าใจ
27 มิถุนายน 2553 13:30 น. - comment id 1141482
มีความทุกข์อะไรบอกพ่อแม่ได้ช่วยได้ท่านก็จะช่วย นอกจากยืมเงิน พ่อแม่ผมนะ
27 มิถุนายน 2553 13:35 น. - comment id 1141483
อยากจะบอกกับแม่พ่อให้รับรู้ แต่คิดดูท่านคงเศร้าเราหวั่นไหว จึงต้องเก็บความหงอยเหงาเศร้าหัวใจ กักเก็บไว้แม้สะอื้นต้องฝืนทน
27 มิถุนายน 2553 13:38 น. - comment id 1141484
ลูกรับรู้ความรักแทัของแม่นี้ ชั่วชีวีมิยอมให้ใครข่มเหง บริสุทธิ์รักแท้แม่เราเอง แต่หวั่นเกรงไม่กล้าบอกตรอกย้ำทรวง
27 มิถุนายน 2553 14:14 น. - comment id 1141488
ผมว่า เราโต เกินกว่า ที่แม่ของเรา จะมาแบกรับภาระนะ ให้ท่านพักผ่อนดีกว่าครับ ท่านเหนื่อยมามากแล้ว (ความคิดส่วนตัวผมนะ) คิดไม่ตรงกกับ ท่าน ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
27 มิถุนายน 2553 14:15 น. - comment id 1141489
ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะ
27 มิถุนายน 2553 20:41 น. - comment id 1141528
แก้วฯจะชอบโทรคุยกับแม่ แต่เป็นเรื่องสนุกๆ ให้แม่สบายใจ อยากให้ท่านมีความสุขและเสียงหัวเราะ แต่หลายครั้ง แม่ก็รับฟังและช่วยแก้ปัญหา ให้ลูกได้ดีที่สุดเลยนะคะ
27 มิถุนายน 2553 21:01 น. - comment id 1141540
มือแม่ ที่เอื้อมจับบ่าลูกไว้ มันคือความอบอุ่นอบ่างยิ่งครับ
27 มิถุนายน 2553 22:43 น. - comment id 1141569
++มุมมองของความเป็นลูก...ไม่ต้องการให้ แม่เป็นทุกข์กับเหตุไร? ++ในมุมมองของแม่.....สิ่งที่ลูกทุกข์ถ้า... เป็นไปได้แม่ขอรับสิ่งนั้นแทน.... สิ่งที่ข้าเจ้าคิดนะ.....
28 มิถุนายน 2553 09:12 น. - comment id 1141665
มาชื่นชมบทกลอนค่ะ คนเดินดิน