ไม่ มี การ กระ ทำ ไหน จะ เทียบ เท่า คน รัก ทำ ร้าย ใจ ให้ ได้ เจ็บ ไม่ มี ความ ปรานี ใน กง เล็บ ให้ ได้ เก็บ ไป คิด ลิขิต ซึ้ง จาก วัน ที่ เยาว์ วัย อัชฌาสัย เป็น ระเบียบ เปรียบ ประ หนึ่ง อมฤต หยาด ย้ำ ให้ คำนึง พุทธานุภาพ ซึ่ง สถิต ชีวิต คลอน สรรพสิ่ง ใน โลก หล้า คือ มน ตรา เวียน จุด อนุสรณ์ ซาก ซ้ำ คืน และ วัน ให้ สัญจร ร้าว ร้อน ซ่อน หวัง ฝาก ทำ ร้าย