อึดอัดเหลือเกินอยู่ห่างกันเพียงแค่นี้ ทำได้แค่แอบเก็บรอยยิ้มที่เธอมีอย่างหวั่นไหว องศาเดียวที่ต่าง...เหมือนเราอยู่ห่างกันแสนไกล เพราะสายตาเธอมีแต่ใครๆ...ไม่ใช่ฉันคนใกล้ตา ขอเพียงแค่เศษตา...เอี้ยวมองมาที่ฉันบ้าง องศาเดียวที่อ้างว้าง...ถามหาเธออยู่ไหน กับสายตาฉันที่ร่ำร้อง...อยากฟ้องต่อใครๆ เหน็บหนาวกับองศาเดียวที่อยู่ใกล้...ที่เป็นได้แค่ใคร "คนใกล้ตา"
16 พฤษภาคม 2553 04:27 น. - comment id 1127742
โอ๊ย...เศร้าเกินคะ คุณMu♪ic You can't have a better tomorrow, if you are thinking about yesterday...all the time. moved on นะคะ
16 พฤษภาคม 2553 11:06 น. - comment id 1127772
Don't waste the time to whatever happened yesterday. You have to be strong and ready to keep going. Don't worry. I'll be right by your side.
16 พฤษภาคม 2553 12:22 น. - comment id 1127777
Don't forget to use common sense and human nature as a foundation for all of the decisions you make. เป็นกำลังใจให้คะ สู้...สู้...
18 พฤษภาคม 2553 02:51 น. - comment id 1128090
องศาเดียว นี่มันบรรยากาศไหนอ่า.. เดินไปหยุดอยุตรงหน้าแล้วเอ่ยวาจา ว่าเธอคิดอะไร..ก้อคงดีนะอีกฝ่ายจะได้รุ๊ไง^^บางทีกล้าเข้าไปใจอาจจะเด้คืนมาบ้าง...อย่างน้อยก็ได้บอก แม้จะผิดหวัง..ถ้าไม่ใช่อย่างที่คิดก็ตามนะ สู้ๆ แวะมาให้กำลัง