ที่สุดแห่งใจ

แก้วประเสริฐ

      ที่สุดแห่งใจ
   แม้จะสิ้นชีวินแผ่นดินนี้
จะขอพลีใจห้วงแก่ดวงฉวี
สุดสิ้นกายป่ายฟ้าข้ายอมพลี
เพื่อดวงฤดีฝากไว้ให้แก่เธอ
   จะให้รอวันไหนใคร่จงกล่าว
แม้นปวดร้าวคอยวันนั้นเสมอ
ภาพของเธอฝากฝันฉันละเมอ
จนพร่ำเพ้อคอยวันอันยาวนาน
   สุดขอบฟ้าห่างไกลใครรู้บ้าง
ใจอ้างว้างถึงเธอเสมอประสาน
ปานฟ้าแกล้งแรงใจมิให้บาน
ปวดร้าวรานเสน่หามาลิดรอน
   ฝากความรักปักหมายแห่งใจมั่น
ที่ไกลกันแต่ห้วงลวงหลอกหลอน
ตื่นก็คิดนอนฝันฉันอาวรณ์
ที่สุดคลอนเวลาและนาที
   อนาถเอยจากแล้วแนวถิ่นหลัง
แต่ยังฝังเสมือนเคยเผยศักดิ์ศรี
มิอาจลืมความหลังครั้งราตรี
ล่วงไมตรีจำพรากต้องจากจร
   หยดน้ำส่งหยาดเร้นเน้นซ่อนลึก
หวั่นระทึกของใจคล้ายถูกศร
เลือดรินหลั่งฝังในให้เปียกปอน
แสนสะท้อนอารมณ์ยากข่มฤดี
   เธอรู้ไหมใจดวงนี้แสนเศร้า
เวิ้งว้างเคล้าชีวันฝันมารศรี
เฝ้าแต่รอแล้วสลายในมาลี
ทุกราตรีสุดเศร้าเฝ้าคอยรอ
   มองขอบฟ้าทิวาพลันมาลับ
ราตรีกลับแทนไว้มิได้ขอ
แต่ฉันซิฝากฝันผันพะนอ
มิอาจก่อเกิดเก่าสุดเศร้าใจ.
   * แก้วประเสริฐ. *