หน้าส่วนตัว
บรรยากาศรอบรอบกายคล้ายจะเหงา
ฟ้าเมฆหม่นปนสีเทาดูเศร้าสร้อย
ใบไม้ปลิดไหวปลิวระริ่วลอย
หัวใจคล้อยไหวตามห้ามมิทัน..
ปล่อยใจลอยตามลมไม่ทานทัด
โบกสะบัดใจไปคล้ายว่าฝัน
ไม่คิดหักห้ามใจปล่อยตามกัน
ความเหงาพลันฆ่าอารมณ์จนตรมตรอม..
อยากจะเหงาจำต้องเหงาหรือแสร้งเหงา
ปั้นอารมณ์ความเศร้าฤาเจ้าพร้อม
เปื้อนสีเทาเขาขู่ข่มฤาสมยอม
ฤาแค่ซ้อมแกล้งเหงาก่อนเอาจริง..
ถ้าต้องเหงาขอเพียงเหงาแค่เท่านั้น
เพียงแค่ฝันเพียงแค่เหงาอยู่นิ่งนิ่ง
อย่าเสนอเอาบ่ากว้างให้พักพิง
ไร้ที่อิงจะยิ่งเหงาเศร้ากว่าเดิม..
อาจปล่อยใจให้เหงาเข้ามาครอบ
อาจไม่ตอบว่าเหงานั้นใครริเริ่ม
แต่จะปล่อยใจให้เหงาอยู่เท่าเดิม
ให้ใจเริ่ม"ชินกับเหงา"เท่านั้นพอ..
รดา 25 เม.ย. 2553 19:21 น. - ID 134418 
1812
5
0
25 เมษายน 2553 22:32 น. - comment id 1123672
25 เมษายน 2553 20:45 น. - comment id 1123807
แวะมาอยู่เป็นเพื่อนจ้า
จะได้ไม่เหงานะ
25 เมษายน 2553 21:04 น. - comment id 1123818
แวะมาอยุ่เป็นเพื่อนแก้เหงาฮับ
25 เมษายน 2553 21:49 น. - comment id 1123836
....
26 เมษายน 2553 00:15 น. - comment id 1123848
บรรยากาศรอบกายคล้ายจะเหงา ความว่างเปล่าราบเรียบช่างเงียบเฉย อาจเพราะใจว้าวุ่นมิคุ้นเคย ยากจะเอ่ยความหลังที่ฝังใจ ใช่มีเธอผู้เดียวที่เปลี่ยวเปล่า อาจเป็นเขาคนนั้นก็หวั่นไหว ความรู้สึกนิ่งนึกลึกข้างใน มีบางใครยังมิอาจขาดสัมพันธ์ เราเหมือนอยู่อย่างเหงาที่เราอยู่ เพียงมองดูทุกก้าวย่างอย่างหวาดหวั่น เกรงเวลาพลัดพรากเราจากกัน ความเปลี่ยนผันนำเราผ่านกาลเวลา เมื่อวานเหงาวันนี้เธออย่าเพ้อเหงา คงไม่เศร้าเสียใจมากไปกว่า มองคนเหงาคนไกลนอกสายตา จะรู้ว่าความเหงาเราเท่ากัน เคยไหม แม้มีผู้คนรอบกาย หัวใจก็ยังเหงา
26 เมษายน 2553 01:39 น. - comment id 1123853
หากชาชินจินต์พบสงบเหงา แม้ฟ้าเทาเงาหม่นสุดทนไหว จงหลับตาอย่าท้อก้าวต่อไป เก็บหัวใจไร้รักไว้สักครา มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วค่ะ
26 เมษายน 2553 09:02 น. - comment id 1123876
ใจตัวเองตอบตัวเองว่า "เหงา"
26 เมษายน 2553 11:10 น. - comment id 1123919
... พี่รดา เคยมั๊ยคะ ? แม้ยามนี้ที่เรา มีเขา อยู่ข้างกายบางที่ก็คล้ายว่าจะเหงา ... เหงาเพราะไม่รู้ว่าเรา .. มีใจเขา หรือมีเพียง แค่กายเขา .. อุ๊ว่ามันเหงา และเยียบเย็นในความรู้สึกยิ่งกว่า ไม่ได้ทักทายตั้งนาน .. ระลึกถึงอยู่เสมอนะคะ
26 เมษายน 2553 11:23 น. - comment id 1123923
ทำไมเหงา ใยเราเศร้า ใจเรารู้ ทำไมเรา หดหู่ ใครรู้บ้าง ทำไมเงียบ งงงัน ทุกข์อำพราง ทำไมอ้างว้าง กอดเข่า ซึมน้ำตา ทำไมใคร ต่อใคร ดูสุขสม ทำไมเขา เริงรมย์ สุขหรรษา ทำไมต่าง กับเรา ดั่งดินฟ้า ทำไมโลก นี้หนา อยุติธรรม ....สุขหรือทุกข์ใกล้กันแยกไม่ออกเลย
27 เมษายน 2553 12:52 น. - comment id 1124104
ความเหงามันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ชอบตามเป็นเงาตามตัวซะด้วยซิคะ
28 เมษายน 2553 01:12 น. - comment id 1124198
ไม่มีใครอยากเหงานะคะ แต่ความเหงากับเรามักจะ เดินไปด้วยกัน
28 เมษายน 2553 05:46 น. - comment id 1124200
คุณรดาครับ สำนวนกลอนช่างคุ้นใจ จะว่าใช่...ก็ไม่ใช่... กระไรหนอใจ...ไยคิดถึง คนเคยซึ้ง...ที่มาร้างห่างหัวใจ!!! ขอบคุณคุณรดาที่สร้างสรรค์บทกวีที่งดงามให้อ่านครับ
28 เมษายน 2553 16:20 น. - comment id 1124309
ถ้าต่างคนต่างเหงาเราควรคิด มาผูกมิตรร่วมเหงาเราทั้งสอง มาคล้องแขนเกี่ยวก้อยค่อยประคอง เหมือนพี่น้องท้องติดกันฉันและเธอ อิอิ ต้องขยายความท้องติดกันหน่อย หมายถึงหัวปีท้ายปีน่ะ อิอิ
16 พฤษภาคม 2553 07:00 น. - comment id 1127749
ขอบคุณ นู๋สน สุริยันต์ ที่มาอยู่เป็นเพื่อนจ้ะ ขอบคุณ สำหรับดอกไม้ไว้อาลัยนะคะ คุณผู้หญิงช่างฝัน อนงค์นาง คุณปรางทิพย์ เรไร..จ๋า.. ใช้ความเหงาเข้าอ้อนออด แลกอ้อมกอดที่แสนอุ่น ขอเพียงกอดคนเคยคุ้น แนบอกอุ่นให้เหงาคลาย ..อิอิ..เคลียร์กันเองเน้อ.. ระลึกถึงเช่นกันจ้า สาวดำ-รำพันรัก มองสุข ก็สุข มองทุกข์ ก็ทุกข์ ใส่แว่นดิ ภากร!! ความเหงามันเข้าแล้วออกยากซะด้วยสิคะ เฌอมาลย์ คุ้นใจ ใช่เลยค่ะ ไม่มีรดาเทียมค่ะต้นน้ำ วกเข้าเรื่องได้ตลอดนะคะ ดูท่าจะชอบพี่น้องท้องติดกันนะเนี่ยคุณฤกษ์
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
