๏ สรวงสวรรค์วันมิดปิดปลายฟ้า ดาริกาหลบหลู่ดูเหงาหงอย ศศิหม่นก่นเศร้าเหมือนเฝ้าคอย จะเคลื่อนคล้อยลอยโพยมประโลมใจ ฤ ใจข้ามาครางนภางค์เอ๋ย วจีเผยวอนมหินทร์ถิ่นมไหสย์ฯ ด้วยหวังปองดอกฟ้าสุราลัย ขอโปรดให้ใจหวังได้ดังปอง เพราะต่ำศักดิ์ภักดิ์เจ้าหวังเคล้าแนบ จะอิงแอบแนบโสมภิรมย์สอง ชิดคู่ชู้ชื่นคืนประคอง วธูน้องพ้องในหทัยมัน ดาราดาวพราวสรวง ณ ห้วงฟ้า ดั่งดวงตาดาเรศเนตรจอมขวัญ ออกเอื้อนเอ่ยเผยจรดพจน์ประพันธ์ สล้างฝันสั่นสะท้านพล่านอารมณ์ สิ บวงสรวงรัตติกาลวิมานเมฆ ธ โปรดเสกวิเวกหวานซ่านประสม สลักจิตสุมิตรนางอย่างเพลงพรหม ฝันลมลมสมวิญญา..แห่งข้าที ๚ะ๛ .
18 เมษายน 2553 08:32 น. - comment id 1121516
ได้อารมณ์เศร้าเคล้าโรแมนติกมาก ๆ ครับ โดนเลยล่ะบทนี้
18 เมษายน 2553 08:19 น. - comment id 1121523
ภาษางดงาม...
18 เมษายน 2553 13:49 น. - comment id 1121797
คำสละสลวยดีจังเลยครับ...
18 เมษายน 2553 19:56 น. - comment id 1121894
บทกลอนช่างได้อรรถรสประหนึ่งว่าได้ดื่มด่ำสุราที่เชิงเขาก็ไม่ปาน..เยี่ยมครับ
22 เมษายน 2553 13:22 น. - comment id 1122769
ภาษางดงามมากเจ้าคะ ^^