อยากจะเรียงจะร้อยใช้ถ้อยคำ เพ้อรำพันพรอดพร่ำถึงรักหวาน คำว่ารักมากมายหลายนิยาม อาจมีจืดมีจางตามกาลไป คำว่ารักของฉันคือหนึ่งเดียว แต่ช่างแสนคดเคี้ยวเกินคาดหมาย คิดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าทำไม รักหรือหลอกเช่นไรบอกมาที เมื่อรักที่ให้ไปมีแต่ให้คือการให้ รอเพียงให้เธอได้เห็นใจกันสักที รอแล้วรอเล่าไม่เคยหันมามองไม่เคยมี เจ็บเพียงนี้ปวดเพียงนี้ก็ยังรอ แต่วันนี้ฉันไม่มีสิ่งใดที่จะให้ เหลือแค่ใจเปลือยเปล่าเพียงหนึ่งดวง หมดแล้วทุกสิ่งไม่เคยคิดทวง เธอคงไม่ต้องการควงคนไม่เหลืออะไร อย่าขอกันอีกเลยคนดี เจ็บช้ำเหลือเกินที่ไม่มีจะให้ เจ็บช้ำยิ่งกว่าคือเธอไม่มีใจ เธอยังขออยู่ร่ำไปทุกทุกวัน จบกันเลิกกันเสียที เธอบอกขอแค่นี้ให้กันไม่ได้ ว่าฉันไม่รักไม่แคร์ไม่ใส่ใจ เลยตอบกลับพร้อมสูดลมหายใจ "อยากไปก็แล้วแต่เธอ"
21 มีนาคม 2553 15:13 น. - comment id 1112972
21 มีนาคม 2553 21:13 น. - comment id 1113065
เจ็บก็ทนหม่นบ้างอย่างที่เห็น หากรักเป็นเช่นนั้นอย่าหวั่นไหว แต่อย่าเกลียดเครียดเขาให้เศร้าใจ อยู่หรือไปใช่จบกลบเรื่องราว
21 มีนาคม 2553 21:27 น. - comment id 1113073
ใจจริงก็ไม่ได้อยากจบแบเจ็บๆ แต่ว่า..มาทีหลัง เลยต้องทำใจ เฮ้ออออออออออ อากาศร้อนเนอะ แวะมาอ่านกลอนค่ะ
22 มีนาคม 2553 12:33 น. - comment id 1113252
เข้ามาให้กำลังใจครับ..