ขอเป็นแค่....

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

ก่อนอื่น กระผมขอออกตัวว่า
ณ ขณะนี้ เน็ตของผมนั้น ถูกตัดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ผมจึงได้ลอง  ติดตั้ง เน็ตไร้สายดู  เผอิญว่า เมื่อวาน 
เน็ตมา...ได้แค่ 10 นาที (เป็นอย่างมาก) แล้วก็หายไปตามกลีบเมฆ
เป็นการสร้างความรู้สึกดีใจ ได้แค่นั้น ได้แค่นั้นจริงๆๆ
วันนี้ ผมเปิดเครื่องทิ้งไว้ได้ราวๆ 3 ชม. เน็ตจึงมา
แต่บอกตรงๆ ว่าเน็ตช้ามาก ไร้สายมีทั้งหมด  5 ขีด ของผมมาแค่ 2 ขีด
ถ้าลองเปิดเอ็ม ราวๆ 5 นาที ก็หลุด และก็มาใหม่ เป็นอะไรที่...แหล่มมาก
และอยากบอกว่า ผมไม่แน่ใจว่า จะได้ลงกลอน หรือมาอ่านกลอนไหม 
ในรอบต่อไป เพราะเปิดเข้าสู่เวป มานช้าาาาาาาาาาา ม๊ากกกกกกกก
ถ้าลงกลอนได้ ก็ถือว่า เป็นบุญอันใหญ่หลวงยิ่งนัก
บวกกะการ ติดตั้งไร้สาย แบบมั่วๆๆ  ยังดีที่มานยังมีน้ำจิตน้ำใจ พอให้ได้ลงกลอนพอบอกกล่าวเล่าสิบ เรื่อง...น่าเซ็ง  สำหรับวัยรุ่น...รุ่นเกือบแก่  555+
จริงๆๆ ว่าจะไม่แต่งกลอนรักแล้ว  
อยากจะพัฒนาตัวเอง ที่ไม่ต้องเน้นกลอนรัก
อยากแต่งแบบมีสาระมากๆ  ต้องขอบคุณ  ท่านอาจารย์  คุณน้าคนกุลา ,ท่านพี่ ฤทธิ์ ศรีดวง, ท่านพี่ ลำน้ำน่าน, ท่านพี่ สดายุ  และท่านอื่นๆ ที่แต่งกลอนมีสาระ และผมไม่ได้เอ่ยถึง  กลอนเหล่านั้นเป็นแรงบันดาลใจให้เด็กฝึกหัดคนหนึ่ง  แต่งกลอนได้ดีขึ้น ถูกหลักมากขึ้น  แต่กระบวนการใช้ศัพท์  และการใช้ความคิดยังอ่อนด้อย...
ขอบคุณทุกๆ ท่าน ที่เป็นมิตรในบ้านกลอน  หากผมต้องหายไป  นั่นก็เพราะว่า เน็ตไร้สาย...คงเป็นเน็ตไร้ใจ  ไม่ยอมเมตตา  
จึงขออภัย  ที่ไม่อาจจะตอบกลอน หรือแม้แต่เม้นท์กลอนได้
ผมไม่อยากถือว่า เป็นกลอนอำลา เพราะผมกำลังแต่งกลอน 
หนังจีนเรื่อง  "เจิ้งหมิงจี๋  วีรบุรุษคนสุดท้าย" กะจะแต่ง 32 บทขึ้นไป เป็นการแต่ง ผสมการบรรยาย  ตามสไตล์ บ้าๆ บอๆ  ถ้ามีโอกาส คงได้มา ลง ณ บ้านกลอนอีกครั้ง
*ฉันอยากเป็นทุกอย่าง....เคียงข้างฝัน
เป็นแสงจันทร์ส่องใสแทนไฟฉาย
เป็นหนังสือคือชีวิต...ติดกาย
เป็นลมหายใจอ่อน...ลดร้อนรน
*ขอเป็นแค่....ความหวังครั้งสุดท้าย
หากเธอหมายไขว่คว้าคราสับสน
เป็นเปลวเทียนแรงอืดคืนมืดมน
ขอเป็นคนบรรเทายามเขาลืม
*ก็อยากเป็นทุกสิ่ง....เป็นมิ่งขวัญ
คนสำคัญบ้างนะเผื่อจะปลื้ม
ไม่มีรักลดแหลกหรือแจก-ยืม
เธออาจลืมอาจจำ...อาจธรรมดา......
*อยากเป็นที่พิงพักมีหลัก-ฐาน
มีการงานสูงเลิศคนเทิดค่า
ไม่ใช่แค่ต่ำต้อยด้อยราคา
หากเธอมาร่วมห้องไม่ต้องอาย
*อยากเป็นอะไรอะไรเป็นไปหมด
เป็นบรรพตคงมั่นไร้วันสลาย
เป็นสายธารชุ่มชื่นระรื่นกาย
เย็นสบายลมโชยคลายโรยรา
*อยากเป็นต้นไม้ใหญ่มอบไออุ่น
เป็นหมอนหนุนใบเก่าเฝ้าห่วงหา
เป็นผ้าห่มกันหนาวคราวนิทรา
เป็นแผ่นฟ้าโอบอุ้มผ่อนกลุ้มใจ
*อยากเป็นแม้แต่มุ้งกันยุงกัด
สารพัดทุกสิ่งเกินสิ่งไหน
เป็นแม้เดือนเด่นล้ำงามอำไพ
เป็นสายใยผูกพันนิรันดร์กาล
*ขอเป็นแค่...คนนั้นเธอฝันถึง
เพียงครั้งหนึ่งได้รักสมัครสมาน
พร้อมดูแลเก็บกำเป็นตำนาน
คนเล่าขานว่าฉัน...มันรักจริง