ละเลงบทกลอน ปล่อยอารมณ์ริดรอนตอนต่อไป ฉันเขียนกลอนรักไม่มากเท่าไหร่ มีแต่ความร้างโรยในใจให้คิดถึง กับวันนี้ ฉันอยู่กับนาทีอันซาบซึ้ง ว่ามีเธอ..มีเธอ...แค่คนหนึ่ง ที่จะเฝ้ารำพึงในวันนี้ ฉันรู้แล้ว ว่าความรักไร้แววจะเปลี่ยนสี จึงหม่นคว้างทึมเทาที่เรามี มองไม่เห็นความดีสักครั้งนึง ไม่อยากถาม ไม่อยากเอ่ยอำความให้ซาบซึ้ง ไม่อยากติดวุ่นว้าให้ตราตรึง ไม่อยากคิดคำนึงหรือข้องเกี่ยว ฉันรอวัน ที่หมดไฟหมดฝันกับจันทร์เสี้ยว ที่หยุดภาพสุขสมอารมณ์เดียว ที่เปล่าเปลี่ยววิญญาจะพร่าเลือน ก็ยังขอ หากเธอไม่รีรอมาเป็นเพื่อน เพียงคำนิดคิดนำช่วยย้ำเตือน ว่าจะไม่แชเชือนเสมือนใจ รับปาก ยิ้มยุ่งยากฉันก็มีไม่เท่าไหร่ จะก้มหน้ารับคำที่ซ้ำใคร เพื่อกลับเป็นบางใครก็เท่านั้น ด้วยรัก..และทักทาย เพราะฉันเป็นผู้งมงายในความฝัน แม้ไม่อยู่..ไม่เป็น...ไม่เห็นกัน ก็จะไม่ขอวันเธอกลับมา
28 กุมภาพันธ์ 2553 18:28 น. - comment id 1105048
ด้วยรัก..และงมงาย... อาจสุดท้าย...เพียงเขียนกลอนแล้วนอนฝัน อาจที่สุด...หยุดคิดถึงอีกหนึ่งวัน แต่วันอื่นนอกจากนั้นฉันยังคิด ด้วยรัก..และทักทาย... สีระบายลายมือไกวอย่างไร้สิทธิ์ วาดกลอนฝันวันต่อไปอย่างไร้ทิศ ยังตรึงติดในสำนึกของความรัก...
1 มีนาคม 2553 06:23 น. - comment id 1105175
บรรณาการ ตราบที่ใจห้าวหาญจะลานหัก แค่หลับตาใหลหลงลงสักพัก ก็ยังคิดว่ารักนั้นยังอยู่... ด้วยรัก..และยังรัก ฉันทึกทักกับสิ่งใดไม่อาจรู้ แสงสี เสียงเพลง บรรเลง-ดู ก็ไม่พ้นการมีอยู่ของตัวเธอ สวัสดีค่ะคุณตะวัน ขอบคุณบทกลอนร่วมแจมนะคะ ประทับใจมากค่ะ ยินดีที่แวะมานะ