กรวดตะกอน เอนตัวนอนลงทับถม หมายมั่นขับกล่อมเพื่อจ่อมจม แล้วขุ่นคว้างกลางอารมณ์ที่ล่วงมา เสียงเอย...เคยได้ยิน หอมเอย...สูดกลิ่นถวิลหา เมียงมองจับจ้องด้วยสองตา ที่ฟากฝั่งท้องฟ้าเมื่อครานั้น ยังอีกนาน กว่าจะลืมหอมหวานปานเธอ-ฉัน รับรู้ ยอมรับกับรางวัล ดอกไม้ดอกนั้นที่ฉันมี สักนิดหนึ่งที่ข้องเกี่ยว แม้เพียงเศษเพียงเสี้ยวชีวิตนี้ จะแรมร้างห่างกันกี่วันปี ก็ขอแค่สักนาทีให้คิดถึง รู้ไหมเล่า..ความนัย ที่ส่งผ่านห้วงใจของใครหนึ่ง ยังอบอวลครวญคร่ำ..ยังรำพึง คล้ายลึกซึ้งนั้นมีไว้เพื่อเธอ สุดแล้วแต่วาดวัน จะเป็นไปอย่างไรนั้นมั่นเสมอ โดยหัวใจไหวหวามยามละเมอ จากรู้สึกที่เจอก็เอ่อริน กลิ่นความเหงา..สีน้ำตาล ความรัก..ถึงกาลจะสูญสิ้น เห่ครวญอย่างไรถึงได้ยิน ก็วาดหมายใจบิ่นคงสิ้นแล้ว
เพลินวาน 27 ก.พ. 2553 09:17 น. - ID 133336 
1122
2
0
27 กุมภาพันธ์ 2553 18:06 น. - comment id 1104835
แวะมาทักทายค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2553 13:31 น. - comment id 1104856
แวะเข้ามาทักทายครับ ชอบมากเลยความเอยความเศร้า มันช่างเหมาะกับฅนอกหักอย่างเรา ฉะนี้หนอ........
27 กุมภาพันธ์ 2553 11:56 น. - comment id 1104882
กลิ่นความเหงาสีน้ำตาล... อาจเพียงกลิ่นรักเคยหวานมันเหือดไหม้ อาจเพียงรักมันตกค้างอยู่กลางใจ ช่างปะไรในเมื่อรักก็คือรัก... ปล่อยความจำมันจำกลิ่นไม่สิ้นสุด เพราะมนุษย์ยังไม่หลุดจากซากปรัก อีกไม่นานกรวดตะกอนถึงตอนพัก ธรรมชาติของความรักจะงามงด...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
