14 กุมภาพันธ์
อรรธนิศา
เสนอสาสน์มาสมานไมตรีจิต
ร้อยลิขิตคำกลอนอักษรศรี
เพื่อสมานน้ำใจและไมตรี
หากยินดีมีสาสน์อย่าผ่านเลย
ด้วยต้องการสมานจิตเป็นมิตรแท้
ขอเหลียวแลไมตรีที่เฉลย
ขออย่าให้ไมตรีนี้เก้อเลย
โปรดจงเผยไมตรีดีต่อกัน
แม้จะเพิ่งเคยพบสบเพียงครั้ง
จิตก็ยังจำได้ไม่แปรผัน
ถึงจะนานปานไหนไม่ลืมกัน
ไม่ลืมวันแรกรู้จักได้ทักทาย
ในคืนนั้นฉันสนุกสุขที่สุด
ด้วยมีนุชอยู่ใกล้ไม่ห่างหาย
ถึงคืนวันผันผ่านกาลมลาย
ยังไม่วายคิดถึงตรึงดวงมาน
หากมิตรมีไมตรีฤดีน้อม
คงจะยอมแจ้งกลับได้รับสาสน์
เพื่อมิตรผู้อยู่ไกลได้ชื่นบาน
จากคำหวานขานกลับประทับใจ
แม้จะเพียงนิดหนึ่งก็พึงจิต
หากมีมิตรไมตรีที่สดใส
คงจะตอบสาสน์กลับโดยฉับไว
ถึงอย่างไรก็รอขอไมตรี
จบสาสน์นี้ดวงจิตยังคิดถึง
คงคะนึงถึงอยู่มิรู้หนี
ถึงอยู่ห่างต่างฟ้าต่างธาตรี
ส่งฤดีถึงกันฝากจันทรา
หากสิ่งใดแม้นมิตรเคยคิดหวัง
ขอจงหลั่งสู่มิตรดังคิดหา
สุขอันใดใคร่พบประสบพา
ขอหลั่งมาดังจินต์ถวิลเอย