~.. เสน่ห์น้าว สาวผู้ไท ..~

กิ่งโศก

๏ กรอมุ่นเกศแม่เกล้า.......... เกลียวมน
ประดับเด่นจงกล-................ ปิ่นแก้ว
เนตรสบหลบซ้อนดล............ ดื่มด่ำ ใจแฮ
สิเน่ห์ล่วงบ่มแล้ว ................ ร่ำซึ้งตรึงหวน ๚ะ

๏ กรอมุ่นเกศแม่เกล้าเกลียวมน
ทั่วสกลเกริ่นปั้นยกสรรเสริญ
สาวเรณูผู้ไทหาใครเกิน
แม่เยาะเหินหันย่างดุจนางใน
๏ มโหรีตีร่ำนำจังหวะ
โอ้เทวะไหว้ฟ้อนอัปสรใช่
เอวอ้อนแอ้นแขนคล้องวับกรองได
นิ้วจีบไหวอ่อนช้อยเช่นรอยอินทร์
๏ เนตรชะม้ายเมียงสบแลหลบจ้อง
ประหนึ่งน้องยั่วยวนชวนถวิล
เสน่ห์กุมรุมน้าวเร้าชีวิน
อยากกลายเป็นภูมรินเฝ้าบินตอม
๏ เรณูนคราสรวงฟ้าสร้าง
เสกปั้นนางรัมภาฟ้าถนอม
ประดับโฉมโลมหล้าข่มพะยอม
ชาวดินน้อมเทิดฟ้าที่ประทาน
๏ สักการะพระธาตุเมืองพนม
ประณตก้มยอกรขอพรผ่าน
แม้นบุญมีหมายร้อยถ้อยสาบาน
เป็นตอกสานผูกสาวเจ้าเรณู ๚ะ

+ กิ่งโศก +
๐๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
รูป...มาจากกูเกิ้ล ครับ
คิดถึงสาวเรณู...

ขวานไทยใจหนึ่งเดียว
 


๏ ดินทองดองถิ่นด้วย......มือมี-
   ปู่ย่าตายายวี-........      ระกล้า
   ชนหลังช่างเลอะชี-....  วาตชั่ว
   ตำแยกแตกอย่างผ้า...เศษริ้วแสรก รานเฮย ๚ะ
 
๏ รักษ์รักลักษณ์ล้น......    .แลหวง
  เทิดเถิดเถอะทวยปวง.....ถิ่นป้อง
  ยืนหยัดยึดยกยวง............โยงอยู่
  กำจัดมารกัดจ้อง........ก่อนแจ้งจมกาล ๚ะ
 ๏ สมานสมัครม้วน........สมหมาย
   ใช่สักเกิดเชิดกาย........ซุกก้ม
   จูงมือจับมั่นขยาย.....โยงคั่น
   อริพ่ายตายล้ม.......ร่วมต้านรวมตรอง ๚ะ
 ๏ ขวานทองครองทาบพื้น.....นานเนาว์
     บรรพชนมิเขลา...............รักษ์ไว้
     หลานเหลนยุวเยาว์..........ท้ายรุ่น
     อย่าแยกแตกเผาไหม้.......ช่วยคุ้มแผ่นดิน ๚ะ
๏ ชาติศาสน์กษัตริย์ยั้ง.........ยืนยง
   เถอะปกป้องเชื้อพงษ์.........เผ่านี้
    มิแบ่งไม่เบนกง...............สีหลาก
   เช่นหนึ่งซึ่งหมายชี้...........เอกเนื้อเชื้อเดียว ๚ะ
กิ่งโศก